„Komar i mucha” – krytyka wywyższania się ponad innych, jak i nadmiernego uniżania się przed kimś.
„Szczur i kot” – krytyka pychy i próżności.
„Ptaszki w klatce” – nie można akceptować narzuconej niewoli, zasad sprzecznych z naszymi.
„Filozof” – krytyka tego, że wiara budzi się w ludziach tylko w chwilach zwątpienia i zbłądzenia, gdy jest źle, krytyka złego stosunku do Boga i religii.
„Dewotka” – krytyka źle pojętej pobożności.
„Groch przy drodze” – krytyka zarówno braku, jak i przesadnej ostrożności.
„Jagnię i wilcy” – krytyka mentalności, iż słabi i subtelni zawsze muszą przegrać, ponieść klęskę.
„Malarze” – krytyka ludzkiej próżności, gdy ludzie chcą widzieć na siłę sztucznie kreowaną, lepszą rzeczywistość.
„Kruk i lis” – krytyka tego, że sprytni, próżni i przebiegli zawsze będą wykorzystywać tych słabych i naiwnych.
„Lew i zwierzęta” – krytyka absolutyzmu, chciwości, przebiegłości.
„Komar i mucha” – krytyka wywyższania się ponad innych, jak i nadmiernego uniżania się przed kimś.
„Szczur i kot” – krytyka pychy i próżności.
„Ptaszki w klatce” – nie można akceptować narzuconej niewoli, zasad sprzecznych z naszymi.
„Filozof” – krytyka tego, że wiara budzi się w ludziach tylko w chwilach zwątpienia i zbłądzenia, gdy jest źle, krytyka złego stosunku do Boga i religii.
„Dewotka” – krytyka źle pojętej pobożności.
„Groch przy drodze” – krytyka zarówno braku, jak i przesadnej ostrożności.
„Jagnię i wilcy” – krytyka mentalności, iż słabi i subtelni zawsze muszą przegrać, ponieść klęskę.
„Malarze” – krytyka ludzkiej próżności, gdy ludzie chcą widzieć na siłę sztucznie kreowaną, lepszą rzeczywistość.
„Kruk i lis” – krytyka tego, że sprytni, próżni i przebiegli zawsze będą wykorzystywać tych słabych i naiwnych.
