Efekt ten osiągnięty jest między innymi poprzez operowania przeciwieństwami, takimi jak starość – młodość, głupota – spryt, słabość – siła itd. Ponadto autor często dynamizuje opisywane zdarzenia dzięki wykorzystaniu kilku czasowników lub przymiotników, które nie posiadają żadnych dookreśleń. („smacznyś, słaby i w lesie” – „Jagnie i wilcy”; „porwał i udusił” – „Szczur i kot”).
Ważne dla melodii i rytmu tekstu są także proste, dokładne rymy: „zwiedzionym – chwalonym” – „Kruk i lis”; „wybaczę – płaczę” – „Ptaszki w klatce”. W wielu bajkach ważną rolę odgrywa komizm sytuacyjny (np. „Szczur i kot”), który powoduje, że pomimo swojego dydaktycznego charakteru, nie odstręczają one czytelnika natrętnym moralizatorstwem.
Bajki Ignacego Krasickiego odznaczają się prostotą, która paradoksalnie została osiągnięta poprzez wyrafinowane środki. Wybijającą się cechą jest ich zwięzłość. Autor potrafił w stosunkowo niewielu słowach zawrzeć opis, który prezentuje złożone motywy ludzkich zachowań i ich konsekwencje (np. „Jagnię i wilcy” oraz „Szczur i kot”).
Efekt ten osiągnięty jest między innymi poprzez operowania przeciwieństwami, takimi jak starość – młodość, głupota – spryt, słabość – siła itd. Ponadto autor często dynamizuje opisywane zdarzenia dzięki wykorzystaniu kilku czasowników lub przymiotników, które nie posiadają żadnych dookreśleń. („smacznyś, słaby i w lesie” – „Jagnie i wilcy”; „porwał i udusił” – „Szczur i kot”).
Ważne dla melodii i rytmu tekstu są także proste, dokładne rymy: „zwiedzionym – chwalonym” – „Kruk i lis”; „wybaczę – płaczę” – „Ptaszki w klatce”. W wielu bajkach ważną rolę odgrywa komizm sytuacyjny (np. „Szczur i kot”), który powoduje, że pomimo swojego dydaktycznego charakteru, nie odstręczają one czytelnika natrętnym moralizatorstwem.
