Wykreowani bohaterowie kryją się pod alegorycznymi postaciami zwierząt lub innych stworzeń, a nawet mocno przerysowanych kreatur, jaką jest np. Karciana Para. Ich groteskowe ukazanie ma wyraźnie kontrastować z dziecięcą szczerością i naiwnością – z prostym, jednoznacznym, ufnym i uczciwym spojrzeniem na świat, odbiegającym od konwenansów obecnych w świecie dorosłych. Przedstawienie świata dorosłych w ten sposób miało na celu jego ośmieszenie i wskazane na obecne w nim pozoranctwo i obłudę, sztuczności i małostkowości (za drobne przewinienia Królowa skazywała na śmierć i wszyscy bez wyjątku mogli zostać przez nią surowo osądzeni).
Dopiero mała, rozsądna i odważna Alicja potrafi właściwie zareagować na rozgrywającą się tu maskaradę, którą nie rządzą żadne prawa logiki czy rozsądku. Biorąc w obronę gwardzistę i wszczynając kłótnię z królową, naraża się na niebezpieczeństwo, ale kieruje się tu wyłącznie zdroworozsądkowym podejściem do całego groteskowego procesu o kradzież zwykłych ciastek. Nie boi się też odsłonić prawdy, że Król i Królowa są tylko zwykłymi kartami do gry.
Powieść może funkcjonować i być odczytywana dwuwymiarowo: jako fantazyjna baśń dla dzieci, ale również jako studium, metaforycznie tu ukazanego, świata dorosłych. Wielu badaczy zwracało też uwagę, że przedstawione w powieści zdarzenia i wykreowane postacie znajdują konkretne odniesienia w rzeczywistości.
