"Trzy siostry" uznawane bywają za najważniejszą ze sztuk rosyjskiego pisarza i dramaturga, Antoniego Czechowa. Opowiadają o życiu tytułowych bohaterek, które mieszkają ze swoim bratem i jego żoną w domu w małym, prowincjonalnym mieście. Ich myśli nieustannie krążą wokół Moskwy, miasta, w którym wychowali się i które jest dla nich niemal mityczną krainą, bowiem wierzą, iż to tam odnaleźliby szczęście. Charakterystycznie dla Czechowa w utworze nie dominuje fabuła, o wiele bardziej istotne są słowa bohaterów i ogólna atmosfera utworu - pełna melancholii, lenistwa, poczucia niemocy i nudy - wynikająca z niespełnienia pragnień postaci dramatu, z ich niezdolności do działania w swoim interesie. Tytułowe "Trzy siostry" są głęboko rozczarowane swoją egzystencją.
Najstarszą z sióstr jest Olga Siergiejewna Prozorowa. W pierwszym akcie ma dwadzieścia osiem lat, jest panną i pozostaje nią przez resztę utworu. Pracuje jako nauczycielka w gimnazjum, jednak nie czuje większej satysfakcji z tej pracy, nawet wtedy, kiedy otrzymuje awans i zostaje dyrektorką. To kobieta o dobrym sercu, co pokazuje pomoc ludziom poszkodowanym w pożarze, który wybuchł w miasteczku. Jest bardzo przywiązana do swojej rodziny, często chwali swoje siostry i chce, by były szczęśliwe, oraz służby, dla której jest dobra i traktuje ich praktycznie jak członków rodziny. Kiedy pod koniec utworu wyprowadza się, by zamieszkać w apartamencie w szkole, zabiera ze sobą nianię Anfisę, którą Natasza chciała wyrzucić z ich domu. Nie dane jej było spotkać mężczyzny, którego by pokochała, jednak w trakcie trwania utworu jest już tak zmęczona swoim staropanieństwem, że chętnie wyszłaby za jakiegokolwiek mężczyznę, który poprosiłby ją o rękę. Uważa, że jako mężatka byłaby szczęśliwsza, ponieważ nie musiałaby chodzić do pracy. Chociaż odczuwa wyraźne rozczarowanie z powodu losu, jaki ją spotkał, nie załamuje się, ponieważ wierzy, iż przyszłość może jeszcze przynieść jakieś zmiany.
Kolejną siostrą jest Maria, nazywana Maszą. Kiedy poznajemy ją, jest dwudziestopięciolatką, mężatką od siedmiu lat. Nosi suknie w czarnym kolorze i czuje się wiecznie znudzona. Zaraz po skończeniu szkoły wyszła za Fiodora Kułygina, nauczyciela, którego bardzo poważała ze względu na jego inteligencję. Po latach nie odczuwa już do niego szacunku, jest nim znudzona i irytuje ją jego zachowanie. Żałuje, że w ogóle wyszła za mąż. Zdradza męża z pułkownikiem Wierszyninem, który jest całkowitym przeciwieństwem jej męża - to człowiek delikatny, romantyczny, uduchowiony. Pokochała tego człowieka i bardzo cierpiała, kiedy ją opuścił. Masza ma najbardziej gwałtowny charakter z sióstr, dlatego nie toleruje zachowania bratowej, która zaczyna rozporządzać w ich domu. Jest to także kobieta skłonna do zadumy, często poszukuje samotności i zamyka się w świecie swoich marzeń. Tak samo jak jej siostry odczuwa rozczarowanie życiem, woli trwać w świecie wspomnień lub nadziei na przyszłość, niż dbać o teraźniejszość.
Najmłodszą siostrą jest Irina, która na początku utworu ma dwadzieścia lat i obchodzi swoje imieniny. Marzy o powrocie do Moskwy i odczuwa nudę z powodu swojego monotonnego trybu życia. Denerwuje ją, że życie przecieka jej przez palce, i czuje, że zamiast żyć, stacza się w otchłań. Zauważa bezsens zdobywania wykształcenia, jeżeli trafia się do małego miasta, w którym znajomość trzech języków do niczego się nie przydaje. W końcu postanawia zacząć pracować, by wprowadzić jakąś odmianę w swoje życie, jednak praca telegrafistki nie daje jej żadnej satysfakcji, raczej pogłębia wrażenie nudy i zmęczenia. Irina jest ładną panną, dlatego o jej rękę stara się dwóch adoratorów. Nie chce wychodzić za żadnego z nich, ponieważ liczy na to, że w końcu wyjedzie do ukochanej Moskwy i tam znajdzie miłość swojego życia, ale kiedy uświadamia sobie, że to nigdy się nie stanie, decyduje się wyjść za barona. Kiedy ten ginie w pojedynku, postanawia wyjechać z miasteczka i pracować jako nauczycielka. Irina, tak jak i reszta sióstr, jest niezadowolona ze swojego losu, jednak wydaje się, że jako jedyna próbuje go w jakiś sposób odmienić, co jednak jej się nie udaje, ponieważ jej wyobrażenia o życiu nie pokrywają się z rzeczywistością. To powoduje jej coraz głębsze rozczarowanie życiem.
Trzy siostry, Olga, Masza i Irina, to postaci głęboko nieszczęśliwe, które rozczarowały się z powodu niespełnienia swoich planów życiowych i porzuciły aktywne działanie na rzecz poprawy własnego losu, by zamiast tego pogrążyć się w sferę marzeń o lepszej przyszłości i wspomnień o szczęśliwszych czasach. Chociaż są młode i mają jeszcze całe życie przed sobą, wydaje się, iż jest ono z góry przegrane i nie ma żadnych szans, aby stało się lepsze. Dzieje się tak, ponieważ rozczarowanie tych postaci odbiera im wolę działania, pogrąża w jeszcze większym marazmie i melancholii. Bohaterki dramatu Czechowa zasługują na współczucie, lecz każą się także zastanowić, na ile nieszczęście człowieka zależy od okoliczności, w jakich się znalazł, a na ile od tego, iż sam nieświadomie pozwala na to, by czynić samego siebie nieszczęśliwym.
