może jeszcze poczekać przez jakiś czas.
Sąsiadami Zawidzkich zostają państwo Zawiłowscy, mający córkę – Basię. Jerzy zakochuje się w niej ze wzajemnością, lecz początkowo jej tego nie wyjawia.
Do Ewy dociera wiadomość o ciężko chorej na gruźlicę Zosi. Jej rodzice są w stanie opłacić tylko jeden miesiąc pobytu córki w sanatorium, a to niestety za mało.
Ewa ponownie odwiedza pana Mudrowicza. Zauważa, że zmienił się wyraźnie na lepsze – nosi czyste, nowe ubrania, starannie i z gustem wyremontował mieszkanie, zgolił też brodę. Gdy dowiaduje się o chorej Zosi, uruchamiają się w nim pokłady ludzkiej wrażliwości i pragnie jakoś pomóc. Wzruszony postanawia, że uda się z Ewą do sanatorium i pokryje anonimowo koszty całego leczenia.
Jerzy natomiast interesuje się losem innych malarzy jeszcze biedniejszych od niego i zmagających się z większymi problemami. Stara się im pomóc, dając im jedzenie i pieniądze.
Pewnego dnia Ewa dowiaduje się o losie jednego z malarzy – Rogalika, który był synem ubogiego szewca. Opowiada o nim Mudrowiczowi. Nakłania też Jerzego, aby zdobył się na odwagę i wyznał Basi swoje uczucie. W końcu dochodzi do tego przez zwykły przypadek i szczęśliwe zrządzenie losu. Otóż Ewa i Jerzy zbijają szybę w domu Zawidowskich, co staje się powodem grzecznościowej wizyty. Po tym, jak Basia patrzy na Jerzego, Ewa jest przekonana, że dziewczyna żywi do niego równie głębokie uczucie. Ewa namawia więc pana Zawiłowskiego, by odwiedził mamę Jerzego.
Pan Mudrowicz, chcąc pomóc Rogalikowi, wyraża zgodę, by ten zamieszkał w jego domu i tutaj pracował nad swoimi obrazami.
Zaplanowana przez Ewę i Jerzego wizyta nie kończy się jednak tak, jak się spodziewano, mimo że Zawiłowski rozpoznaje w mamie Jerzego swoja dawną miłość. Młodzieniec ma wątpliwości, czy będąc uboższy, ma prawo starać się
Sąsiadami Zawidzkich zostają państwo Zawiłowscy, mający córkę – Basię. Jerzy zakochuje się w niej ze wzajemnością, lecz początkowo jej tego nie wyjawia.
Do Ewy dociera wiadomość o ciężko chorej na gruźlicę Zosi. Jej rodzice są w stanie opłacić tylko jeden miesiąc pobytu córki w sanatorium, a to niestety za mało.
Ewa ponownie odwiedza pana Mudrowicza. Zauważa, że zmienił się wyraźnie na lepsze – nosi czyste, nowe ubrania, starannie i z gustem wyremontował mieszkanie, zgolił też brodę. Gdy dowiaduje się o chorej Zosi, uruchamiają się w nim pokłady ludzkiej wrażliwości i pragnie jakoś pomóc. Wzruszony postanawia, że uda się z Ewą do sanatorium i pokryje anonimowo koszty całego leczenia.
Jerzy natomiast interesuje się losem innych malarzy jeszcze biedniejszych od niego i zmagających się z większymi problemami. Stara się im pomóc, dając im jedzenie i pieniądze.
Pewnego dnia Ewa dowiaduje się o losie jednego z malarzy – Rogalika, który był synem ubogiego szewca. Opowiada o nim Mudrowiczowi. Nakłania też Jerzego, aby zdobył się na odwagę i wyznał Basi swoje uczucie. W końcu dochodzi do tego przez zwykły przypadek i szczęśliwe zrządzenie losu. Otóż Ewa i Jerzy zbijają szybę w domu Zawidowskich, co staje się powodem grzecznościowej wizyty. Po tym, jak Basia patrzy na Jerzego, Ewa jest przekonana, że dziewczyna żywi do niego równie głębokie uczucie. Ewa namawia więc pana Zawiłowskiego, by odwiedził mamę Jerzego.
Pan Mudrowicz, chcąc pomóc Rogalikowi, wyraża zgodę, by ten zamieszkał w jego domu i tutaj pracował nad swoimi obrazami.
Zaplanowana przez Ewę i Jerzego wizyta nie kończy się jednak tak, jak się spodziewano, mimo że Zawiłowski rozpoznaje w mamie Jerzego swoja dawną miłość. Młodzieniec ma wątpliwości, czy będąc uboższy, ma prawo starać się
