Problematyka opowiadania skupia się wokół tematów przyjaźni, wolności, domu. Utwór ukazuję, że często to, co dla nas najważniejsze , przychodzi z wielkim trudem.
Trzeba przezwyciężyć tęsknotę, żeby wszyscy mogli być naprawdę szczęśliwi. Przeznaczeniem każdej istoty jest żyć w miejscu, do którego została stworzona, a natury nie można oszukać.
Ludzie opiekując się małym Rogasiem pokochali go i traktowali jak domowe zwierzątko. Kiedy znaleźli jelonka w lesie obudziły się w nich dobre, naturalne uczucia, którymi człowiek może obdarować żyjące stworzenie. Między nim i jego opiekunami, zwłaszcza dziećmi, nawiązała się szczególna więź. Można ją nazwać nie tylko przywiązaniem, ale i przyjaźnią – bo Rogaś mimo swoich psot nie raz pomógł gospodarzom wydostać się z opresji.
Jelonek jednak dorósł. Wciąż był wierny rodzinie i nie zdawał sobie sprawy ze swoich nowych uczuć, ale widać było że tęskni za czymś dawnym, za czymś co pamiętał z najwcześniejszego dzieciństwa. Jego dzika natura odzywała się co jakiś czas, wybryki Rogasia przypominały wszystkim o prawdziwym usposobieniu zwierzęcia. Był dobry i szlachetny, ale potrzebował swobody.
Wszyscy stanęli przed trudnym zadaniem. Było jasne, że młody jeleń musi wrócić tam skąd przyszedł, tam gdzie się urodził. Chciał tego także sam Rogaś, choć jeszcze o tym nie wiedział. Ludzie, którzy go kochali, musieli podjąć trudną decyzję o rozstaniu. Było to najlepsze, co mogli dla sarnika zrobić.
Trzeba przezwyciężyć tęsknotę, żeby wszyscy mogli być naprawdę szczęśliwi. Przeznaczeniem każdej istoty jest żyć w miejscu, do którego została stworzona, a natury nie można oszukać.
Ludzie opiekując się małym Rogasiem pokochali go i traktowali jak domowe zwierzątko. Kiedy znaleźli jelonka w lesie obudziły się w nich dobre, naturalne uczucia, którymi człowiek może obdarować żyjące stworzenie. Między nim i jego opiekunami, zwłaszcza dziećmi, nawiązała się szczególna więź. Można ją nazwać nie tylko przywiązaniem, ale i przyjaźnią – bo Rogaś mimo swoich psot nie raz pomógł gospodarzom wydostać się z opresji.
Jelonek jednak dorósł. Wciąż był wierny rodzinie i nie zdawał sobie sprawy ze swoich nowych uczuć, ale widać było że tęskni za czymś dawnym, za czymś co pamiętał z najwcześniejszego dzieciństwa. Jego dzika natura odzywała się co jakiś czas, wybryki Rogasia przypominały wszystkim o prawdziwym usposobieniu zwierzęcia. Był dobry i szlachetny, ale potrzebował swobody.
Wszyscy stanęli przed trudnym zadaniem. Było jasne, że młody jeleń musi wrócić tam skąd przyszedł, tam gdzie się urodził. Chciał tego także sam Rogaś, choć jeszcze o tym nie wiedział. Ludzie, którzy go kochali, musieli podjąć trudną decyzję o rozstaniu. Było to najlepsze, co mogli dla sarnika zrobić.
