Przedmiot wiersza jest opis mitycznych „wysp szczęśliwych” (motyw pojawiający się m.in. w mitologii greckiej i celtyckiej jako miejsce przebywania dusz, które za życia czyniły dobro) i prośba o przeniesienie w to miejsce. Obraz rajskich wysp przypomina wizję senną lub marzenie. Piękno tego miejsca zostaje ukazane poprzez wrażenia – zapachu, odgłosów (a raczej spokojnej ciszy), kolorów a nawet ruchu (lot motyli, szmer wiatru). Wyspy szczęśliwe” to miejsce spoczynku zmęczonej duszy, miejsce snu i zapomnienia. Przypomina mityczne Pola Elizejskie i biblijny Eden, jest jednocześnie azylem i ostatecznym celem.
Podmiot liryczny pierwszoosobowy, bezpośredni to prawdopodobnie zakochany mężczyzna. Jego wypowiedź ma formę delikatnej, tęsknej prośby o przeniesienie na tytułowe „wyspy szczęśliwe”. Bohater zwraca się bezpośrednio do swego obiektu uczuć – „zawieź“, „rozwiej, zacałuj”, „nie przebudź ze snu”, „przybliż i przytul”. Podmiot liryczny jawi się jako człowiek zakochany, stęskniony za spokojem i odpoczynkiem od teraźniejszości. Chce od niej uciec, „utonąć” w ciszy i spokoju „wysp szczęśliwych”. Prosi o miłość, zaprasza do niej, nakłania, malując obraz „cichych wód”.
Przedmiot wiersza jest opis mitycznych „wysp szczęśliwych” (motyw pojawiający się m.in. w mitologii greckiej i celtyckiej jako miejsce przebywania dusz, które za życia czyniły dobro) i prośba o przeniesienie w to miejsce. Obraz rajskich wysp przypomina wizję senną lub marzenie. Piękno tego miejsca zostaje ukazane poprzez wrażenia – zapachu, odgłosów (a raczej spokojnej ciszy), kolorów a nawet ruchu (lot motyli, szmer wiatru). Wyspy szczęśliwe” to miejsce spoczynku zmęczonej duszy, miejsce snu i zapomnienia. Przypomina mityczne Pola Elizejskie i biblijny Eden, jest jednocześnie azylem i ostatecznym celem.
