W całej poezji Różewicza rozbrzmiewa tragizm osamotnionej jednostki, zagubionej w powojennej rzeczywistości, która zdominowana jest przez śmierć, okrucieństwo, obojętność i cywilizacyjny uniformizm.
Wiersz „Prawa i obowiązki” znalazł się w tomiku „Nic w płaszczu Prospera” (1963), którego bohaterowie to w głównej mierze osobowości zagrożone dezintegracją i powszechnym chaosem, co stanowi wielką poetycką metaforę losu człowieka XX wieku.
W całej poezji Różewicza rozbrzmiewa tragizm osamotnionej jednostki, zagubionej w powojennej rzeczywistości, która zdominowana jest przez śmierć, okrucieństwo, obojętność i cywilizacyjny uniformizm.
