Wiktor Ruben – czterdziestoletni mężczyzna pracujący jako zarządca majątku, w którym wakacje spędzają ociemniałe dzieci, czuje się zmęczony i chory. Jego lekarz wysyła go na urlop. Ruben przyjeżdża do swoich krewnych, u których nie był 15 lat.
Powrót wywołuje u niego pełno nostalgicznych wspomnień z lat młodości. Młodości, którą brutalnie przerwała wojna. Spotykając kuzynki, z którymi spędził dwa lata przed wojną rozmyśla nad upływającym czasem i przywołuje wspomnienia „panien z Wilka”. Wiktor Ruben jest człowiekiem samotnym, ciężko pracującym. Powrót do Wilka, przebywanie z kuzynkami sprawia, że zaczyna zastanawiać się nad czasem, który upłynął. Nad osiągnięciami swojego życia.
W jego wspomnieniach często gości wojna. Wojna, która wywarła na nim niezatarty ślad. Trzy tygodnie spędzone w Wilku zmieniają go. Uświadamia sobie, że nigdy nikogo nie kochał, bo bał się podjęcia ryzyka. Ma wrażenie, że ostatnie 15 lat nie były rzeczywiste, a prawdziwe były lata tuż przed wojną.
Powrót wywołuje u niego pełno nostalgicznych wspomnień z lat młodości. Młodości, którą brutalnie przerwała wojna. Spotykając kuzynki, z którymi spędził dwa lata przed wojną rozmyśla nad upływającym czasem i przywołuje wspomnienia „panien z Wilka”. Wiktor Ruben jest człowiekiem samotnym, ciężko pracującym. Powrót do Wilka, przebywanie z kuzynkami sprawia, że zaczyna zastanawiać się nad czasem, który upłynął. Nad osiągnięciami swojego życia.
W jego wspomnieniach często gości wojna. Wojna, która wywarła na nim niezatarty ślad. Trzy tygodnie spędzone w Wilku zmieniają go. Uświadamia sobie, że nigdy nikogo nie kochał, bo bał się podjęcia ryzyka. Ma wrażenie, że ostatnie 15 lat nie były rzeczywiste, a prawdziwe były lata tuż przed wojną.
