Problematykę książki można skupić wokół kilku tematów. Są nimi walka dobra ze złem, przemiana wewnętrzna człowieka, rodzina oraz zły i dobry władca.
Czwórka rodzeństwa, Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja przeżywają niezwykłe przygody w krainie zwanej Narnią. Trafiają tam poprzez przejście, ukryte w starej szafie. Narnia rządzona jest przez Białą Czarownicę, władczynię złą i okrutną, pragnącą podporządkować sobie wszystkie stworzenia, a opornych zmieniająca w kamienne posągi. Jej rywalem jest lew Aslan, prawowity władca Narnii, który odszedł ze swego księstwa. Właśnie tę dogodną chwilę na przejęcie władzy wykorzystała Czarownica.
Oboje są swoimi przeciwieństwami, Czarownica zła i podstępna, Aslan szlachetny, odważny i dobry. Czarownicy poddani się boją, wypełniają jej rozkazy ze strachu, Aslana kochają i szanują. Rządy Czarownicy spowodowały, że w Narnii panuje wieczna zima, powrót Aslana zwiastuje stopniowe topnienie śniegu i nadejście wiosny. Obóz sił zła to nie tylko Czarownica – popierają ją wiedźmy, wilkołaki, strzygi oraz inne potwory. Aslana za swego króla uważają zwierzęta leśne. Finałowa scena książki to wielka bitwa zwolenników obu władców, wygrana przez poddanych Aslana. To symboliczny moment, zło zostaje pokonane, siły dobra tryumfują.
Zwycięstwo nie byłoby możliwe, gdyby nie dzieci, główni bohaterowie opowieści. Do Narnii przyprowadziła je najmłodsza Łucja, to ona pierwsza odkryła drogę do baśniowej krainy. Z początku rodzeństwo nie dowierzało Łucji, najgorzej zachował się Edmund, wyśmiewając się z siostry. Na dodatek on także przedostał się do Narnii, spotkał Białą Czarownicę i przekupiony ptasim mleczkiem przyrzekł, że wyda złej władczyni swoje rodzeństwo.
Edmund jest „czarnym charakterem” wśród postaci ludzkich w opowieści. Dumny i ambitny chłopiec chce górować
Czwórka rodzeństwa, Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja przeżywają niezwykłe przygody w krainie zwanej Narnią. Trafiają tam poprzez przejście, ukryte w starej szafie. Narnia rządzona jest przez Białą Czarownicę, władczynię złą i okrutną, pragnącą podporządkować sobie wszystkie stworzenia, a opornych zmieniająca w kamienne posągi. Jej rywalem jest lew Aslan, prawowity władca Narnii, który odszedł ze swego księstwa. Właśnie tę dogodną chwilę na przejęcie władzy wykorzystała Czarownica.
Oboje są swoimi przeciwieństwami, Czarownica zła i podstępna, Aslan szlachetny, odważny i dobry. Czarownicy poddani się boją, wypełniają jej rozkazy ze strachu, Aslana kochają i szanują. Rządy Czarownicy spowodowały, że w Narnii panuje wieczna zima, powrót Aslana zwiastuje stopniowe topnienie śniegu i nadejście wiosny. Obóz sił zła to nie tylko Czarownica – popierają ją wiedźmy, wilkołaki, strzygi oraz inne potwory. Aslana za swego króla uważają zwierzęta leśne. Finałowa scena książki to wielka bitwa zwolenników obu władców, wygrana przez poddanych Aslana. To symboliczny moment, zło zostaje pokonane, siły dobra tryumfują.
Zwycięstwo nie byłoby możliwe, gdyby nie dzieci, główni bohaterowie opowieści. Do Narnii przyprowadziła je najmłodsza Łucja, to ona pierwsza odkryła drogę do baśniowej krainy. Z początku rodzeństwo nie dowierzało Łucji, najgorzej zachował się Edmund, wyśmiewając się z siostry. Na dodatek on także przedostał się do Narnii, spotkał Białą Czarownicę i przekupiony ptasim mleczkiem przyrzekł, że wyda złej władczyni swoje rodzeństwo.
Edmund jest „czarnym charakterem” wśród postaci ludzkich w opowieści. Dumny i ambitny chłopiec chce górować
