Joseph Conrad, znany także jako Józef Korzeniowski, syn polskiego rewolucjonisty, dużą część swego życia spędził na morzu, a doświadczenia związane z pracą marynarza z pewnością pomogły mu w napisaniu w latach 1898-1900 powieści "Lord Jim". Początkowo w zamierzeniu pisarza miała to być tylko nowela, jednak pomysł wciąż rozwijał się i ostatecznie zaowocował czterdziestoma pięcioma rozdziałami. Książka opowiada o kryzysie wartości i walce człowieka z przeciwnościami losu. Conrad pisał tę powieść, kiedy epoka wiktoriańska chyliła się ku końcowi, by udostępnić miejsce nowym czasom, wyznającym inne zasady. Moralność wiktoriańska wciąż jeszcze wpływała na fabułę utworów literackich, ale zasady budowy powieści z XIX wieku przestawały obowiązywać, o czym świadczyć mogą w dziele Conrada takie elementy, jak luźna kompozycja, niechronologiczność akcji czy różne rodzaje narracji. Tłem dla akcji jest Imperium Brytyjskie, wciąż potężne i przeżywające swój rozkwit.
"Lord Jim"składa się z dwóch części, tzw. morskiej i patusańskiej. Na część pierwszą składa się opowiadanie Marlowa o Jimie, relacje z ich rozmów, stanowi ona rodzaj analizy psychologicznej bohatera. Część druga przedstawia rozwinięcie akcji. Conrad zastosował różne rodzaje narracji. Pierwsze cztery rozdziały opatrzone są narracją auktorialną, to jest odautorską, osobową, narrator jest tutaj wszechwiedzący i obiektywny. W czwartym rozdziale jako narrator pojawia się także główny bohater. Narratorem rozdziałów od piątego do trzydziestego piątego, z drobnymi wyjątkami (ósmy, dziesiąty i trzydziesty czwarty rozdział), jest kolejna postać powieści, Marlow. Do rozdziału czterdziestego panuje narracja odautorska, zaś przez pięć ostatnich rozdziałów narratorem jest znów Marlow.
