„Kwiatki św. Franciszka” stanowią adaptację łacińskiego zbioru legend otaczających życie świętego Franciszka z Asyżu i jego uczniów. Utwór spisał w drugiej połowie XIV wieku anonimowy Toskańczyk. Tytuł nawiązuje do języka kwiatów, które symbolizują różne cechy, zalety, wady czy pojęcia etyczne, a należy go tłumaczyć jako cnoty franciszkańskie. Powszechnie zbierano utwory pisane przez różnych autorów w zbiory, które nazywano później „ogrodami”, „wirydarzami”, „floregiliami” - stąd „Kwiatki (w domyśle: z ogrodu) św. Franciszka”.
Utwór przepełniony jest nastrojem radości, głębokiej, dziecięcej wiary i prostoty. Najważniejszą częścią każdej opowieści jest świadectwo świętych. Ich zadaniem jest podkreślanie, że dobro istnieje w każdym człowieku, nie zaś skłanianie kroczenia Bożymi ścieżkami przez groźby. Autor zdaje się być pewien, że czytelnik który pozna takie słowa i czyny nie będzie mógł nie przeżyć wzruszenia. Opowieści tchną radością i nadzieją na to, że świat jest uporządkowany i z Bożą pomocą człowiek jest w stanie poświęcić się innym, zapominając o własnym ego.
Kolejne opowiadania zatytułowane są słowami "Zaczyna się ..." bądź "Zaczynają się...", po których pojawia się temat danej części. Kolejno następują:
"Pochwała stworzenia, którą wyśpiewał święty Franciszek złożony chorobą u świętego Damiana" - hymn
"O przenajświętszych stygmatach św. Franciszka i ich rozpamiętywaniach"
"Żywot brata Jałowca" - składający się z 14 rozdziałów
"Żywot brata Idziego, towarzysza św. Franciszka" - składający się z 10 rozdziałów
"Rozdziały niektórych nauk i godnych uwagi zdań brata Idziego"
"Uzupełnienie" - tutaj występują opowieści o bracie Leonie, objawieniach Franciszka i jego śmierci.
Utwór przepełniony jest nastrojem radości, głębokiej, dziecięcej wiary i prostoty. Najważniejszą częścią każdej opowieści jest świadectwo świętych. Ich zadaniem jest podkreślanie, że dobro istnieje w każdym człowieku, nie zaś skłanianie kroczenia Bożymi ścieżkami przez groźby. Autor zdaje się być pewien, że czytelnik który pozna takie słowa i czyny nie będzie mógł nie przeżyć wzruszenia. Opowieści tchną radością i nadzieją na to, że świat jest uporządkowany i z Bożą pomocą człowiek jest w stanie poświęcić się innym, zapominając o własnym ego.
Kolejne opowiadania zatytułowane są słowami "Zaczyna się ..." bądź "Zaczynają się...", po których pojawia się temat danej części. Kolejno następują:
"Pochwała stworzenia, którą wyśpiewał święty Franciszek złożony chorobą u świętego Damiana" - hymn
"O przenajświętszych stygmatach św. Franciszka i ich rozpamiętywaniach"
"Żywot brata Jałowca" - składający się z 14 rozdziałów
"Żywot brata Idziego, towarzysza św. Franciszka" - składający się z 10 rozdziałów
"Rozdziały niektórych nauk i godnych uwagi zdań brata Idziego"
"Uzupełnienie" - tutaj występują opowieści o bracie Leonie, objawieniach Franciszka i jego śmierci.
