W powieści występują słowa symboliczne – pupa, łydka, gęba. Pupa to symbol zdziecinnienia, łydka symbolizuje młodość, witalność, nowoczesność, gęba to obraz człowieka, który staje się jego drugą naturą, człowiek, postępując zgodnie z utartymi schematami, zakłada gębę. Ucieczka od gęby to ucieczka od stereotypów. Gęba zatem w powieści funkcjonuje jako synonim sztuczności.
Forma jest dla pisarza postawą człowieka wobec świata, to narzucone konwenanse. Człowieka ogranicza forma, ale on sam także ja tworzy, aby móc kontaktować się ze społeczeństwem.
W powieści pojawiają się dygresje na temat sztuki, gdzie autor pisze na temat formy, odbioru dzieła przez czytelników i krytyków, postawy pisarza.
