Dywizjon 303 - Problematyka

„Dywizjon 303”, pisany praktycznie „na gorąco” przez autora podczas pobytu wśród polskich pilotów, jest utworem posiadającym zarówno cechy reportażu jak i powieści. Cechy reportażu to podawanie dokładnych dat, liczby zestrzeleń, wydarzeń, bitew. Osoby opisane w „Dywizjonie 303” są postaciami autentycznymi, również wydarzenia miały miejsce w rzeczywistości. Natomiast warstwa fabularna, opisy przeżyć bohaterów, literackie opisy bitew to odautorskie przemyślenia.

„Dywizjon 303” to niezwykle plastyczne, żywe i pulsujące energią opisy bitew i walk powietrznych. Język powieści nasycony jest silnie emocjami zarówno negatywnymi – nienawiść, ból, strach, przerażenie, jak i pozytywnymi – przyjaźń, radość, koleżeńskość. Książka zyskała trwałe miejsce w polskiej literaturze wojennej.

Warstwa językowa jest tutaj istotna – epitety, jakie autor przypisuje polskim pilotom, to najczęściej te wyrażające pozytywne cechy – odwaga, brawura, śmiałość. Polscy piloci to orły, jastrzębie przestworzy. Niemcy natomiast opisywani są jako bezlitośni, bez honoru, tchórzliwi. Przedstawiani są jako sępy, bestie.

Fiedler opisał także sylwetki polskich pilotów, zasługujących na miano asów przestworzy.