Książka ta to opowieść o Cudaczku-Wyśmiewaczku, który śmieje się z innych, gdy ci obrażają się, złoszczą się bądź grymaszą. Ciągle szuka dzieci, które będą dla niego odpowiednie. Jednak pewnego dnia przez przypadek pomaga mrówkom. Nigdy nie słyszał, żeby mu ktoś dziękował i nazywał go dobrym, a to sprawia, że słyszy jak bije mu serduszko. Utwór pokazuje, jak zmienia się Cudaczek, już nie chce się śmiać z kogoś, ale chce robić tak, aby to ktoś śmiał się dzięki jego pomocy.
Opowiadania o Cudaczku-Wyśmiewaczku przedstawiają także innych bardzo ważnych bohaterów. Patrząc na ich zachowania, widzimy, że są nie takie jak być powinny. Nie powinno się ulegać negatywnym emocjom lub złości, ponieważ kierując się nimi do niczego w życiu się nie dojdzie, a i inni będą nas omijać z daleka. Dzieci z tej książki nie mają swoich imion, lecz przezwiska, takie jak panna Obrażalska, pan Byle-jak czy Złośnicki. Są tu ukazane wady dzieci, ale za te wady odpowiedzialny jest również Cudaczek.
Książka prezentuje także, że warto słuchać osób starszych. Pewien nieznajomy pomógł pannie Obrażalskiej pozbyć się Cudaczka-Wyśmiewaczka. Starsi żyją dłużej na świecie, dlatego wiedzą lepiej, jak należy robić, aby wszystko było dobrze.
W życiu nie należy postępować tak jak Cudaczek, który na początku dbał tylko o siebie, o to żeby mieć pełny brzuszek. Nie obchodziło go, co się dzieje z innymi. Ale dobry uczynek odmienia jego życie, sprawia, że już nie chce, aby ktoś go rozśmieszał, lecz on będzie tym, który sprawi, że na twarzach ludzi zagości uśmiech. Dzieło uświadamia nam ewolucję bohatera oraz pokazuje zwycięstwo dobra nad złem.
