Problematyka
W książce „Chłopcy ze Starówki” Rudnicka wraca do lat powojennych w Polsce. Opowiada o chłopcach, którzy żyją w tej powojennej Warszawie. Walczą o przetrwanie, a także zarabiają na swoje utrzymanie. Uczą się, a jednocześnie pracują nad odbudową Warszawy, dbają o jej zabytki oraz polskie książki. Ludzie zaczynają się ponownie osiedlać na Starówce, która jest ruiną, a jej pozostałości grożą zawaleniem. Tytułowi chłopcy ze Starówki żyją w piwnicy, urządzili sobie w niej mieszkanie, dbają o siebie nawzajem, ale też nie odmawiają pomocy obcym. Serdecznie przyjmują do swojego grona Wojtka, który staje się jednym z nich i zaczyna żyć razem z nimi. Każdy z nich kogoś stracił podczas wojny, ale nie poddają się i żyją dalej. Nie są już samotni, ponieważ mają siebie nawzajem, ufają sobie i troszczą się o losy innych. Nie porzucają kolegi Skierki, gdy dzieje się mu krzywda, zajmują się rannym Wojtkiem, a potem mężczyzną, do którego mówią Adam, gdyż nie pamięta on swojego imienia. Wojtek za okazaną pomoc potrafi się odwdzięczyć, mieszka razem z nimi, dzieli się jedzeniem, pomaga Skierce.
„Chłopcy ze Starówki” to wyjątkowa książka, obok której nie można przejść obojętnie, ponieważ Rudnicka przybliża nam historię, czyli losy ludzi i powojennej Warszawy.
