Jeden z najpopularniejszych motywów literackich. Postaci władców (biblijnych, mitycznych, historycznych) od wieków inspirowały twórców literatury i sztuki. Walka o tron, odpowiedzialność władcy przed ludem, rozterki moralne panujących – to w wielkim skrócie problematyka dzieł, w których poruszano wątek władcy.
Ciekawe portrety panujących znajdziemy już w Biblii. Dawid, Salomon, Herod – oto królowie, których warto przywołać poruszając wątek władcy. Rozterki moralne mitycznych królów były tematem wielu greckich tragedii – kluczową rolę odgrywają tu dzieła Sofoklesa („Antygona”, „Król Edyp”). Średniowiecze przyniosło legendy o bohaterskich królach (król Artur) i pieśni opiewające ich honor oraz odwagą (Karol Wielki). Wnikliwą analizę charakteru i motywacji władców umieścił w swych tragediach najwybitniejszy światowy dramaturg – William Szekspir. „Hamlet”, „Makbet”, „Król Lear” to klasyka kanonu lektur.
W romantyzmie wątek władcy ściśle wiąże się z historycznymi postaciami zaborców. Rosyjski car jest obiektem nienawiści (i spisku) bohaterów dzieł Mickiewicza („Dziady” cz. III) i Słowackiego („Kordian”). W literaturze XX wieku wątek władzy wiązano przede wszystkim z hitlerowskim okupantem („Medaliony” Zofii Nałkowskiej), później z władzami stalinizmu i komunizmu.
Motyw walki jednostki z władzą absolutną (dyktaturą) jest jednym z najważniejszych wątków w poezji tak znanych twórców jak: Zbigniew Herbert, Czesław Miłosz czy Wisława Szymborska. W literaturze światowej motyw absolutnej władzy został poruszony m.in. w dziełach George'a Orwella („Folwark zwierzęcy”, „Rok 1984”) i Franza Kafki („Proces”).
Ciekawe portrety panujących znajdziemy już w Biblii. Dawid, Salomon, Herod – oto królowie, których warto przywołać poruszając wątek władcy. Rozterki moralne mitycznych królów były tematem wielu greckich tragedii – kluczową rolę odgrywają tu dzieła Sofoklesa („Antygona”, „Król Edyp”). Średniowiecze przyniosło legendy o bohaterskich królach (król Artur) i pieśni opiewające ich honor oraz odwagą (Karol Wielki). Wnikliwą analizę charakteru i motywacji władców umieścił w swych tragediach najwybitniejszy światowy dramaturg – William Szekspir. „Hamlet”, „Makbet”, „Król Lear” to klasyka kanonu lektur.
W romantyzmie wątek władcy ściśle wiąże się z historycznymi postaciami zaborców. Rosyjski car jest obiektem nienawiści (i spisku) bohaterów dzieł Mickiewicza („Dziady” cz. III) i Słowackiego („Kordian”). W literaturze XX wieku wątek władzy wiązano przede wszystkim z hitlerowskim okupantem („Medaliony” Zofii Nałkowskiej), później z władzami stalinizmu i komunizmu.
Motyw walki jednostki z władzą absolutną (dyktaturą) jest jednym z najważniejszych wątków w poezji tak znanych twórców jak: Zbigniew Herbert, Czesław Miłosz czy Wisława Szymborska. W literaturze światowej motyw absolutnej władzy został poruszony m.in. w dziełach George'a Orwella („Folwark zwierzęcy”, „Rok 1984”) i Franza Kafki („Proces”).
