Na podstawie utworu najwięcej można powiedzieć o tytułowym bohaterze. Harpagon to starzec, wdowiec, ojciec dwojga dorosłych dzieci. Jest on postrzegany jako zimny, oschły i bardzo nieprzyjemny człowiek. Jest on despotycznym ojcem oraz panem. Tak samo odnosi się do swojej służby. W domu Harpagona panuje przerażenie i opór wobec jego wszelkich posunięć. Atmosfera w jakiej przychodzi żyć wszystkim pod jednym dachem z despotycznym skąpcem, jest pełna wzajemnej nieufności i braku wzajemnej więzi emocjonalnej. Harpagon jest tak chorobliwie zaborczy o swoje kosztowności, że w chwili gdy ginie jego cenna szkatułka wyznaje on iż złoto i kosztowności kocha bardziej niż swoje własne dzieci i że nic prócz kosztowności nie liczy się dla niego w życiu.
Harpagon to postać negatywna lecz należy w nim także doszukać się człowieka chorego i nieszczęśliwego. Można go porównać do legendarnego króla Midasa, który nie zawahał się zmienić w złoto swoich najbliższych. Harpagon także zmienia wszystko co ma na pieniądze, odbierający tym samym możliwość normalnego funkcjonowania jego najbliższym.
Pozostali bohaterowie wzbudzają w czytelniku pozytywne emocje i sympatię. Dzieci budzą w nas współczucie, służba także. W świecie Harpagona nie ma bowiem miejsca na ludzkie odruchy życzliwości czy zrozumienia. Liczą się dla niego tylko i wyłącznie pieniądze. Dla nich jest w stanie zrobić wszystko.
