Małżeństwo jest głównym celem większości bohaterów dramatu. W utworze pojawia się wątek aranżowania aż czterech małżeństw. Do pełnego związku dążą dwie pary zakochanych: Kleant i Marianna oraz Walery i Eliza. Swoje kolejne małżeństwo planuje owdowiały Harpagon, polecając Frozynie wyszukanie odpowiedniej kandydatki. Starzec postanawia też zmusić własną córkę do ślubu z zamożnym szlachcicem (podobnie w przypadku Kleanta, ale wątek jego przyszłości schodzi na dalszy plan). Główna intryga dramatu opiera się na kontraście pomiędzy działaniami młodych bohaterów i planami małżeńskimi Harpagona. „Skąpiec” to komedia, ale sytuacja dzieci Harpagona wydaje się być tragiczna. Moliere podkreśla mocne uzależnienie losów dorosłych dzieci od woli ojca. Obawy Elizy i Kleanta o własną przyszłość są jak najbardziej słuszne: „Biorąc małżeństwo tak, jak ty je pojmujesz, ojcze, może ono słusznie przerażać nas oboje. Lękamy się, że nasze uczucia znajdą się w niezgodzie z twoim wyborem.” Podobne zdanie ma Walery, nadaremno tłumaczący swemu pryncypałowi, że „chodzi tu o szczęście lub niedolę całego życia; że zobowiązanie, które ma trwać aż do zgonu, należy zaciągnąć z największą ostrożnością”. Harpagon, niewzruszony wynurzeniami młodych wprowadza swoje plany w życie. Na szczęście, niweczy je przyjazd i wyznanie Anzelma.
