Bóg jest także przewodnikiem człowieka w najtrudniejszych chwilach. Wyposaża go bowiem w laskę i kij, dzięki którym może on spokojnie i bezpiecznie wędrować. Bóg jest tu również królem wyprawiającym ucztę w swoim wspaniałym pałacu. Porównaniom tym odpowiadają metaforyczne obrazy człowieka – jest on owcą w stadzie Pana, wędrowcem i gościem na biesiadzie.
Istotne znaczenie ma również metaforyczny obraz przestrzeni uporządkowanej na zasadzie kontrastu. Zielone pastwisko to symbol dobrobytu i spokoju, natomiast ciemna dolina oznacza skrajnie trudne doświadczenia. Ponadto sfera natury (pastwisko, dolina) kontrastuje ze sferą kultury (obraz pałacu w końcowych wersetach psalmu), symbolizującej pośmiertne zbawienie.
