Bóg jest także przewodnikiem człowieka w najtrudniejszych chwilach. Wyposaża go bowiem w laskę i kij, dzięki którym może on spokojnie i bezpiecznie wędrować. Bóg jest tu również królem wyprawiającym ucztę w swoim wspaniałym pałacu. Porównaniom tym odpowiadają metaforyczne obrazy człowieka – jest on owcą w stadzie Pana, wędrowcem i gościem na biesiadzie.
Istotne znaczenie ma również metaforyczny obraz przestrzeni uporządkowanej na zasadzie kontrastu. Zielone pastwisko to symbol dobrobytu i spokoju, natomiast ciemna dolina oznacza skrajnie trudne doświadczenia. Ponadto sfera natury (pastwisko, dolina) kontrastuje ze sferą kultury (obraz pałacu w końcowych wersetach psalmu), symbolizującej pośmiertne zbawienie.
Utwór posiada hymniczny, podniosły nastrój. Podmiotem lirycznym jest człowiek wierzący, który wysławia dobroć Pana. Na poziomie stylistycznym najważniejszą rolę odgrywają metafory Boga. Pan jawi się tu jako dobry pasterz, który dba o swoje owce, zapewniając im wszystko, czego potrzebują.
Bóg jest także przewodnikiem człowieka w najtrudniejszych chwilach. Wyposaża go bowiem w laskę i kij, dzięki którym może on spokojnie i bezpiecznie wędrować. Bóg jest tu również królem wyprawiającym ucztę w swoim wspaniałym pałacu. Porównaniom tym odpowiadają metaforyczne obrazy człowieka – jest on owcą w stadzie Pana, wędrowcem i gościem na biesiadzie.
Istotne znaczenie ma również metaforyczny obraz przestrzeni uporządkowanej na zasadzie kontrastu. Zielone pastwisko to symbol dobrobytu i spokoju, natomiast ciemna dolina oznacza skrajnie trudne doświadczenia. Ponadto sfera natury (pastwisko, dolina) kontrastuje ze sferą kultury (obraz pałacu w końcowych wersetach psalmu), symbolizującej pośmiertne zbawienie.
