Tekst charakteryzuje leksykalna i składniowa prostota. Na poziomie stylistycznym dominują paradoksy i oksymorony oddające niezwykłość wydarzenia, jakim są narodziny Boga. Już sam fakt, że „Bóg się rodzi” stanowi tu niewyjaśnione zjawisko, ponieważ w teologii chrześcijańskiej Bóg istnieje poza czasem i przestrzenią.
Ważną rolę w tekście kolędy odgrywają również wykrzyknienia i pytania retoryczne, które wzmacniają przekaz utworu i podkreślają zadziwienie podmiotu lirycznego nad jednocześnie metafizycznym i fizycznym charakterem Bożych narodzin.
Tekst operuje dużą liczbą epitetów opisujących naturę Chrystusa oraz czasowników dynamizujących tekst i wprowadzających element narracyjny. W ostatniej strofie mamy do czynienia z wyrazistą apostrofą do Dziecięcia Jezus i prośbą o Jego błogosławieństwo.
„Pieśń o Narodzeniu Pańskim” to utwór meliczny. Mamy tu do czynienia z wyraźnym podziałem na strofy i paralelizmem składniowym (refrenowe powtórzenia cytatu z Ewangelii świętego Jana).
Tekst charakteryzuje leksykalna i składniowa prostota. Na poziomie stylistycznym dominują paradoksy i oksymorony oddające niezwykłość wydarzenia, jakim są narodziny Boga. Już sam fakt, że „Bóg się rodzi” stanowi tu niewyjaśnione zjawisko, ponieważ w teologii chrześcijańskiej Bóg istnieje poza czasem i przestrzenią.
Ważną rolę w tekście kolędy odgrywają również wykrzyknienia i pytania retoryczne, które wzmacniają przekaz utworu i podkreślają zadziwienie podmiotu lirycznego nad jednocześnie metafizycznym i fizycznym charakterem Bożych narodzin.
Tekst operuje dużą liczbą epitetów opisujących naturę Chrystusa oraz czasowników dynamizujących tekst i wprowadzających element narracyjny. W ostatniej strofie mamy do czynienia z wyrazistą apostrofą do Dziecięcia Jezus i prośbą o Jego błogosławieństwo.
