Typowy polski szlachcic – sarmata. Odważny, waleczny, bohaterski, ale kłótliwy, hulaka i mitoman. Uważa się za człowieka religijnego, ale jest to tylko religijność obrzędowa, ponieważ często postępuje niezgodnie z zasadami chrześcijańskiego postępowania. Z jego wspomnień możemy odtworzyć następujący życiorys: naukę w kolegium jezuickim i wstąpienie do wojska, następnie służbę pod komendą Stefana Czarneckiego i liczne walki: ze Szwedami (Warka, Gniezno, Warszawa, Trzemeszno, na tej wojnie wzbogacił się i wykazywał okrucieństwem wobec wroga), Węgrami czy Rosją. Poparł króla podczas rokoszu Lubomirskiego. Dowodził pospolitym ruszeniem przeciwko Turkom. Z życia wojskowego zrezygnował w 1667 roku. Powrócił wtedy w rodzinne strony i pojął za żonę wdowę i matkę sześciorga dzieci - Annę z Remiszewskich Łącką. Zamieszkał w okolicach Krakowa i wiódł żywot ziemiański, bynajmniej jednak charakter jego nie złagodniał i nie pozwolił mu wieść żywota ustatkowanego - nieustannie procesował się i awanturował. Charakter Paska przedstawia nam się dwojako: z jednej strony był to człowiek wesoły, odważny, żywy, o bujnej fantazji i dużej elokwencji, z drugiej - naturę miał porywczą, chciwą i awanturniczą, nie był też specjalnie rozumny.
