Na miejscu dowiedział się, że pod jego nieobecność krajem rządziła gliniana kukła. Szybko postanowił przystąpić do energicznych działań, nie słuchając rad doradców, którzy wciąż go strofowali i przypominali o dworskiej etykiecie.
Król Maciuś stworzył m.in. dwa sejmy (jeden dla dorosłych, a drugi dla dzieci). Brał pod uwagę głosy wszystkich – nawet najmłodszych petentów. Ponieważ był jeszcze mało doświadczony i nie wiedział, jak dobrze zarządzać krajem, większość wprowadzanych przez niego zmian tak naprawdę szkodziła królestwu i wprowadzała do niego chaos. Pomagając jednym, Król Maciuś nieświadomie pogarszał los drugich. Starając się zadbać o jednostkowe dobro, wyrządzał krzywdę ogółowi społeczeństwa.
Sytuacja w kraju stawała się coraz gorsza, zwłaszcza że wzrastało jego zadłużenie wobec innych królestw. Pieniądze, które zostały od nich pożyczone, nie poprawiły znacząco dobrobytu królestwa i nie wystarczyły na przeprowadzenie wszystkich reform.
Pomimo niesprzyjających okoliczności Król Maciuś odniósł też niemały sukces, zawierając przymierze z królem ludożerców – Bum Drumem. Jednak i tym razem dał o sobie znać brak odpowiedniego doświadczenia. Małoletni król nie znając dobrze etykiety, nie uszanował miejscowych obyczajów, czym obraził całą społeczność.
Po pewnym czasie okazało się też, że przeprowadzone reformy nie przyniosły spodziewanych, korzystnych efektów. Okazały się raczej zgubne, gdyż wzmagały tylko zatargi i nieporozumienia między dorosłymi i dziećmi. Panujący w kraju chaos i ogólne zamieszanie znów umiejętnie wykorzystali najeźdźcy. Król Maciuś nie mógł tym razem liczyć na wierność poddanych, dlatego przegrał wojnę i został skazany na śmierć przez rozstrzelanie. Udało mu się jednak uniknąć śmierci, gdyż w ostatniej chwili jego karę zamieniono na zesłanie na bezludną wyspę.