Ryszard Kapuściński opisuje swoje wędrówki po Afryce, odbywane przez kilkadziesiąt lat, kiedy próbował poznać i zrozumieć żyjących tam ludzi. Jako reporter był świadkiem zamachów stanu i odzyskiwania niepodległości przez państwa, które do niedawna były europejskimi koloniami. Z prawie każdej stronicy książki przebija zafascynowanie autora Afryką, jej mieszkańcami, klimatem, florą i fauną. Kapuściński nie ukrywa, jak ciężkie bywa życie mieszkańców Czarnego Lądu, z jakimi trudnościami i niebezpieczeństwami muszą się zmagać. Zna je dokładnie, ponieważ stara się postępować tak jak Afrykanin, mieszkać nie w luksusowych hotelach dla białych, ale w murzyńskich dzielnicach. Towarzyszy plemieniu koczowników wędrującemu przez pustynię, zwiedza ciekawe i słynne miejsca.
Podsumowując swoje wrażenia we wstępie do książki, autor zauważa, że Afryki nie da się zrozumieć, ponieważ jest zbyt zróżnicowana – do tego stopnia, że nie pasuje do niej jedna nazwa.
