Bohaterowie „Chatki Puchatka” tworzą zwartą, zgraną i wspierającą się w potrzebie grupę, ale otwarcie przyjmują też Mamę – Kangurzycę i Tygryska, choć ten ostatni przez swoją dokuczliwość i niegrzeczne zachowanie nie raz daje im się we znaki.
Postacie ukazane w powieści nie są jednoznacznie dobre, ani złe – są jak ludzie, gdyż mają swoje wady, ułomności, słabostki (słynne „co nieco”). Tak jak ludzie też odczuwają szczęście, smutek, strach, przerażenie, ból czy krzywdę. Niektóre ze zwierzątek lubią się wymądrzać, inne komenderować innymi i wydawać polecenia, jeszcze inne brykać i być złośliwymi. Dlatego bez problemu tak zarysowane charaktery możemy odnieść do postaw ludzkich – w każdym ze zwierząt możemy odszukać takie odniesienia.
Powieść ukazuje też prawdę, że każdy z nas jest inny; należy zatem być wyrozumiałym i nie odrzucać kogoś z powodu jego wad czy ułomności, które przecież wszyscy mamy. Ważne jest dążenie do tego, aby bliżej poznać i zrozumieć drugiego człowieka. Wtedy dopiero może narodzić się akceptacja i przyjaźń.
