„Baśniobór” zdobył pierwsze miejsce na liście bestsellerów książek dla dzieci w notowaniu „The New York Times”.
Niebezpieczny, pełen magii i nieprzeniknionego mroku świat Baśnioboru poznajemy dzięki Kendrze i Sethowi, rodzeństwu, które na dwa tygodnie zostaje wysłane do dziadka. Ten przyjmuje ich niezbyt gościnnie i od razu narzuca im konkretne zasady zachowania oraz czyni wiele przestróg. Jeśli nie wezmą ich na poważnie i się do nich nie dostosują, grozi im surowa kara. Ciekawość dzieci jest jednak silniejsza i dlatego, łamiąc zakaz, zapuszczają się do wielkiego, mrocznego lasu. Okazuje się, że staruszek jest strażnikiem tej magicznej krainy. Baśniobór zamieszkują rozmaite dziwaczne istoty: trolle, satyry, czarownice, chochliki i zazdrosne wróżki. Nie wszystkie te istoty są jednak dobre i przed niektórymi należy mieć się na baczności. Przekonują się o tym Kendra i Seth, którzy łamiąc zakaz dziadka i odkrywając tajemnicę Baśnioboru, jednocześnie uwalniają niebezpieczne siły zła, którym będą musieli się przeciwstawić. Obowiązek ocalenia świata, swojej rodziny i Baśnioboru będzie spoczywał od teraz w ich rękach.
Okazuje się zatem, że miejsce początkowego sceptycyzmu i obaw względem wyprawy do lasu zajmuje miejsce radość wynikająca z największej przygody życia,, Z kolei samm Baśniobór okazuje się przestrzenią dalece bardziej niezwykłą i tajemniczą, niż dzieci mogły to sobie wyobrazić.
Pomimo że w „Baśnioborze” brakuje oryginalnej historii i spójnej kreacji świata przedstawionego, utwór prezentuje bohaterów, z którymi bez wątpienia mógłby utożsamiać się młody czytelnik. Grzeczna, ułożona dziewczyna i jej niesforny brat mogą funkcjonować jako everymani młodszego pokolenia. Co więcej, w utworze powiązanych jest ze sobą kilka motywów, które tworzą klimat beztroskiego dzieciństwa: wakacje u dziadka, leśne wędrówki, liczne łamigłówki i zagadki. Ukazany został też baśniowy świat wyobraźni wypełniony mitycznymi stworzeniami, nad wszystkim rozpościera się zaś nieprzenikniona niemal do samego końca magia i tajemnica. Całość uzupełniają liczne przygody i wyzwania, które stają przed bohaterami.
Warto też zaznaczyć, że fantastyczne stworzenia kierują się raczej swoją zwierzęcą naturą i prawami przyrody, aniżeli kategoriami dobra i zła, norm i sprawiedliwości, wiążących się z cywilizacją. Mull jednak niezbyt konsekwentnie trzyma się tej konwencji – zdarza mu się ulegać popularnemu, stereotypowemu schematowi podziału na dobrych i złych, na przykład: na złe wiedźmy i dobre wróżki. Zabieg wyjęcia części świata poza kategorie dobra i zła pozbawia jednak ten świat istotnego elementu ładu, powieść tarci tym samym na walorach wychowawczych. Porównując „Baśniobór” choćby do dzieł J.K. Rowling, zauważymy, że brakuje tu odwiecznej walki dobra ze złem. stanowiącej oś fabularną w utworach brytyjskiej pisarki. W pierwszej części „Baśnioboru” trudno doszukać się konkretnego przesłania. Dopiero pod koniec książki Mull kreuje szerszy obraz zagrożenia, jaki grozi ludzkości ze strony Wielkiego zła i tym samy autor wprowadza tu element edukacyjny.
„Baśniobór”, pełen zwariowanych pomysłów i opisów niecodziennych przygód, jest interesującą, dobrze napisaną książką, która gwarantuje niesamowite wrażenia i dużą dawkę rozrywki zwłaszcza młodemu czytelnikowi lubującemu się w gatunku fantasy. Kendra i Seth, aby wypełnić wielką życiową misję uratowania świata, muszą zmierzyć się z wieloma przeciwnościami losu, a nawet narażać w walce swoje życie.
„Baśniobór” jest bez wątpienia zajmującą i wciągającą lekturą. Opisy świata przedstawionego są nadzwyczaj plastyczne, dzięki czemu niemal czuje się ich magię. Kendra i Seth są z kolei bohaterami niezwykle autentycznymi, tak, że czytelnik bez trudu może w nich rozpoznać samego siebie. Zaletą „Baśnioboru” jest też to, że autor oprócz chochlików, trolli i wiedźm kreuje również oryginalne stworzenia i postaci.
