Bajki robotów to zbiór opowiadań, wydanych w 1964 roku przez Wydawnictwo Literackie, stanowiących wprowadzenie do Cyberiady. Lem, połączył w nich, jako pierwszy pisarz elementy science fiction (postacie, pojazdy, planety) z językiem baśni. Eksperyment ten udał się pisarzowi znakomicie, a nowatorstwo pomysłu polega na połączeniu przyszłości (roboty) z przeszłością (bajki zwykle odsyłają nas do czasów odległych). Stanisław Lem, poprzez język baśniowy, staropolski, odwołuje się do tradycji literackiej – Sienkiewicza, Paska.
W skład zbioru wchodzą następujące bajki:
Trzej elektrycerze.
Uranowe uszy.
Jak Erg Samowzbudnik bladawca pokonał skarby króla Biskalara.
Dwa potwory.
Biała śmierć.
Jak Mikromił i Gigacyan ucieczkę mgławic wszczęli.
Bajka o maszynie cyfrowej, co ze smokiem walczyła.
Doradcy króla Hydropsa.
Przyjaciel Automateusza.
Król Globares i mędrcy.
Bajka o królu Murdasie.
Z dzieła Cyfrotikon, czyli o dewijacyach, superfiksacyach a wariacyach serdecznych.
O królewiczu Ferrycym i królewnie Krystali.
