Walery Przyborowski – biografia
Walery Przyborowski urodził się 27 listopada 1845 roku w Domaszowicach koło Kielc, zmarł 13 marca 1913 roku w Warszawie. To polski pisarz, historyk i publicysta. Niekiedy Walery Przyborowski tworzył pod pseudonimem Zygmunt Lucjan Sulima.Urodził się w rodzinie szlacheckiej nauczyciela szkoły ludowej. Uczył się w Kielcach w szkole elementarnej i gimnazjum, a potem w Radomiu. Następnie w 1863 roku uciekł ze szkoły z Radomia i wstąpił do oddziału Langiewicza. Pod koniec powstania został aresztowany przez władze carskie. Kiedy go uwolniono, dokończył naukę w szkole w Radomiu i w 1868 roku poszedł na studia na wydział filologiczno-historyczny w Szkole Głównej w Warszawie. W 1872 roku poślubił wdowę Bronisławę Blum, która była od niego starsza. W 1880 roku został współwłaścicielem „Kuriera Codziennego”, a w latach 1885-1886 redagował pismo „Chwila”. Przyborowski ożenił się ponownie w 1900 roku i razem z rodziną wyjechał do Radomia, gdzie przyjął pracę nauczyciela historii i literatury.
Charakterystyka twórczości
Współpracując z „Przeglądem Tygodniowym”, opublikował swoje pierwsze romanse tendencyjne: „Hinda” (1869), „Życie za marzenie” (1871) oraz „Na mogile” (1873). Pierwsza powieść historyczna Przyborowskiego, adresowana do młodzieży, ukazała się w 1881 roku („Bitwa pod Raszynem”). Po tej książce opublikował następne powieści cieszące się powodzeniem wśród młodzieży, była to m.in.: powieść „Szwedzi w Warszawie” (1901), „Noc styczniowa” (1903), „Rycerz bez skazy i trwogi” (1913), „Szwoleżer Stach” (1900), „Upiory” (1902). Bardzo często powieści historyczno-przygodowe dla młodzieży publikował pod pseudonimem Zygmunt Lucjan Sulima. Pod pseudonimem ukazał się też jego „Pamiętnik powstańca z 1863 roku”, a także „Wspomnienia ułana z 1863 roku”. Przyborowski opublikował także kilka prac historycznych, które dotyczyły powstania styczniowego: „Historia dwóch lat 1861/1862” (1892 – 1896), „Ostatnie chwile powstania styczniowego” (1887 – 1888), „Dzieje 1863 r.” (1897).Inne książki Walerego Przyborowskiego to: „Właściwie u nas i gdzieindziej” (1881), „Chrobry” (1889), „Król Krak i królewna Wanda” (1887), „Lelum – Polelum” (1888), „Myszy króla Popiela” (1888), „Historya Franka i Frankistów (1893), „Na San Domingo” (1902).
