Adolf Dygasiński to twórca epoki pozytywizmu, jeden z głównych przedstawicieli naturalizmu w literaturze polskiej. Debiutował w roku 1883 nowelą „Za krowę”, która ukazała się w „Przeglądzie Tygodniowym”. W tym samym roku ukazał się utwór „Wilk, psy i ludzie”. Wszedł on do pierwszej serii „Nowel”, które zostały wydane w następnym roku. Nowością stosowaną w swoich utworach przez pisarza było wprowadzenie całej gamy bohaterów zwierzęcych.
Pisarz, interesujący się teorią Darwina, prezentował w swych utworach determinizm w ujęciu zarówno ludzkich, jak i zwierzęcych losów. Ludzcy bohaterowie u Dygasińskiego nie są postaciami pogłębionymi psychologicznie, traktowani są przeważnie jako postaci behawioralne. Świat jego utworów pozbawiony jest też sentymentalizmu czy idealizacji.
Pisarz, interesujący się teorią Darwina, prezentował w swych utworach determinizm w ujęciu zarówno ludzkich, jak i zwierzęcych losów. Ludzcy bohaterowie u Dygasińskiego nie są postaciami pogłębionymi psychologicznie, traktowani są przeważnie jako postaci behawioralne. Świat jego utworów pozbawiony jest też sentymentalizmu czy idealizacji.
