Zofia Amundsen ma 14 lat i mieszka w Norwegii. W dziwny sposób rozpoczyna korespondencyjny kurs filozofii. Każdego dnia do jej skrzynki pocztowej dociera list z kilkoma pytaniami, zaś później pies przynosi jej pakunek z wykładami o filozofie, który poruszał kwestie zawarte w pytaniach. Po jakimś czasie dziewczyna dowiaduje się, że jej nauczycielem jest Alberto Knox.
Pierwszą nauką, jaką Alberto daje Zofii, jest stwierdzenie, że filozofia jest niezwykle istotna dla człowieka, ponieważ jeżeli nie zastanawiamy się nad własną egzystencją, to wcale nie żyjemy. Opowiada dziewczynie o mitach, w jakie wierzyli ludzie starożytności, zanim znaleźli jakieś wytłumaczenia dla tego wszystkiego, co ich otacza. Dalej wspomina filozofię naturalną, której przedstawiciele poruszali problem zmian w świecie. Dociera do Demokryta, jego koncepcji przeznaczenia oraz teorii, wedle której cały świat zbudowany jest z niewidzialnych cząstek.
Wkrótce po rozpoczęciu swego kursu filozoficznego Zofia otrzymuje kartkę pocztową, zaadresowaną do Hilde Moller Knag, oraz szalik z imieniem Hilde. Kartka została wysłana przez ojca Hilde, który chce jej przekazać życzenia urodzinowe. Zofia nie wie, co to wszystko oznacza, ale ma przeczucie, że musi to mieć jakiś związek z nauką filozofii.
Dziewczyna kontynuuje swoją naukę. Dowiaduje się o Sokratesie, człowieku tak mądrym, że był świadomy, iż nie widział nic. Alberto przysyła jej film, w którym znajduje się we współczesnych Atenach, po czym nagle cofa się w czasie do czasów starożytnych. Zofia uczy się o Platonie, jego świecie idei, oraz Arystotelesie, który sprzeciwiał się koncepcjom Platona, zajmował się światem natury i stworzył podstawy logiki.
Zofia znajduje coraz więcej kartek do Hilde. Niektóre
