Stowarzyszenie Umarłych Poetów - Problematyka

,,Stowarzyszenie Umarłych Poetów” to wciągająca opowieść o grupie uczniów elitarnej, amerykańskiej szkoły, która pod wpływem charyzmatycznego nauczyciela odkrywa pasję twórczego i wolnego życia. Młodzi bohaterowie przeżywają niezapomnianą przygodę intelektualną wymykając się nocą ze szkoły i czytając ,,zakazane” wiersze. ,,Wywrotowa” działalność pomaga oswoić strach, niepewność i daje siłę do odkrywania własnej tożsamości. ,,Czuję się, jakbym przez całe życie był trupem” – wyznaje Charlie – ,,Przez całe lata ani razu nie zaryzykowałem. Nie mam pojęcia kim jestem i co chciałbym robić”. Odkrycie własnych potrzeb łączy się z konsekwentną walką lub rezygnacją i rozczarowaniem. Chłopcy doświadczają jednego i drugiego dojrzewając do samodzielnego decydowania o własnym życiu.

,,Stowarzyszenie…” to nie tylko ,,młodzieżowa” opowieść o dorastaniu. Przesłanie utworu zawiera się przede wszystkim w wykładach charyzmatycznego nauczyciela literatury. Keating jest duchowym przewodnikiem swoich podopiecznych. Chce, by uczniowie dorośli do samodzielnego myślenia i poznawania świata z własnej perspektywy: ,,Wasze młode dusze pełne są buntu i krytycyzmu. Albo poddacie się teraz woli akademickiego <<hoi poili>>  i wasz owoc obumrze, zanim urodzi się wino, albo… zwycięży w was indywidualność.”

Historia ,,Umarłych Poetów” to przejmująca pochwała życia. Istotę tego przesłania oddają słowa przysięgi poetów: ,,Poszedłem do lasu, wybrałem bowiem życie z umiarem (…) Chcę żyć pełnią życia, chcę wyssać wszystkie soki życia. By zgromić wszystko to, co życiem nie jest. By nie odkryć tuż przed śmiercią, że nie umiałem żyć.”