Rozdział I
Jest rok 1959. Gale Nolan, dyrektor elitarnej Akademii Weltona, przewodniczy uroczystemu rozpoczęciu nowego roku szkolnego. W szkolnej kaplicy gromadzi się liczna grupa uczniów, którzy wraz z rodzicami przysłuchują się wykładowi szanowanego dyrektora. Nolan przypomina o setnej rocznicy powstania placówki, którą ukończyło wielu wybitnych absolwentów. Sztandarowymi hasłami szkoły są: Tradycja, Honor, Dyscyplina, Doskonałość. Przyszli uczniowie z niepokojem obserwują starszych kolegów oraz surowe grono nauczycielskie, z którego wyróżnia się sympatyczna postać nowego nauczyciela literatury – Johna Keatinga.
Rozdział II
Todd Anderson, jeden z nowych uczniów szkoły, stara się zapanować nad rosnącą rozpaczą. Chłopiec uczył się w szkole średniej w Balincrest, jednak rodzice zadecydowali o przeniesieniu go do Akademii, którą z powodzeniem ukończył jego brat. Wraz z grupą starszych uczniów trafia przed oblicze dyrektora. Zgodnie z tradycją, po rozpoczęciu roku szkolnego Nolan przydziela uczniom szereg pozalekcyjnych zajęć, które mają rozwijać zainteresowania chłopców. Todd, mimo prośby o zajęcia z wioślarstwa, zostaje przydzielony do drużyny piłkarskiej. Chłopiec poznaje swojego współlokatora. Neil Perry – sympatyczny, inteligentny nastolatek – przedstawia Todda kolegom. Chłopcy ofiarowują pomoc w nadrobieniu zaległości.
Rozdział III
Podczas rozmowy Todda i Neila do pokoju wchodzi pan Perry. Zdenerwowany Neil dowiaduje się, że zmniejszono mu liczbę zajęć pozalekcyjnych (na skutek interwencji ojca). Chłopiec nie chce zrezygnować z tworzenia Pamiątkowej Księgi Akademii (był edytorem), ale jego prośby nie przekonują ojca. Pan Perry nie uznaje sprzeciwu, przypomina synowi o tym, że pokłada w nim wielkie nadzieje. Todd (dzielący podobny los) nadaremno stara się pocieszyć swego towarzysza.
Rozdział IV
Początek pierwszego dnia szkoły upływa bez większych niespodzianek. Lekcje chemii, matematyki i łaciny utwierdzają Todda w przekonaniu, że czeka go wyjątkowo ciężki rok. Nauczyciele – surowi, wymagający, nie znoszący sprzeciwu – budzą w chłopcu strach. Za to lekcja angielskiego prowadzona przez pana Keatinga przynosi zupełne zaskoczenie. Nauczyciel wita grupę, wskakując na biurko i deklamując fragment wiersza Walta Whitmana: ,,O, kapitanie mój, kapitanie!”. Następnie prowadzi swych podopiecznych do Sali Reprezentacyjnej tłumacząc im znaczenie zwrotu ,,carpe diem” (,,chwytaj dzień”). Chłopcy, oglądający portrety swych poprzedników, dowiadują się, że najważniejszą cechą młodości jest zapał i wiara we własne marzenia.
Rozdział V
Podczas lekcji gimnastyki Knox Overstreet zdradza kolegom, że został zaproszony na wizytę do państwa Danburrych, znajomych swego ojca. Chłopcy zazdroszczą mu możliwości opuszczenia szkoły. W domu państwa Danburrych zdumionego Knoxa wita młoda, urocza dziewczyna. Podczas rozmowy z gospodarzami domu okazuje się, że nieznajoma jest dziewczyną Cheta, syna Danburrych. Zauroczony Knox wraca na uczelnię i zwierza się kolegom ze swego uczucia do Chris Noel. Kolejna lekcja angielskiego przynosi nowe zaskoczenie. Tym razem Keating proponuje wyrwanie z podręcznika strony zawierającej skomplikowaną definicję poezji. Skonsternowani uczniowie wykonują polecenie, a kartki trafiają do kosza. Nauczyciel podkreśla, że zrozumienie poezji polega na ,,smakowaniu słowa”.
Rozdział VI
Podczas przerwy obiadowej McAllister (nauczyciel łaciny) zwraca Keatingowi uwagę na przebieg jego ostatniej lekcji, przestrzegając go przed konsekwencjami nietypowych metod nauczania. Neil Perry wyjawia kolegom informacje o Keatingu, które odnalazł w Księdze Pamiątkowej Akademii. Nauczyciel był zdolnym indywidualistą, miał też należeć do tajemniczego Stowarzyszenia Umarłych Poetów. Zaciekawiony Neil prosi Keatinga o wyjaśnienie tej nazwy. Ten opowiada chłopcom o tajnej grupie uczniów, która niegdyś zbierała się w starej grocie znajdującej się w lasach Vermontu. Członkowie towarzystwa spędzali czas na czytaniu wierszy, śpiewie, dysputach i dobrej zabawie. Podekscytowani chłopcy postanawiają kontynuować dzieło Keatinga i podczas następnej nocy odnaleźć grotę.
Rozdział VII
Przed nocną wyprawą Neil znajduje na swym biurku porzucony przez Keatinga tomik poezji zawierający nazwiska ,,Umarłych Poetów”. Do Neila dołączają: Knox Overstreet, Charles Dalton, Richard Cameron, Pitts, Meeks oraz Todd Anderson. Chłopcy opuszczają szkołę, po krótkich poszukiwaniach trafiają do skalistej groty, w której rozpalają ognisko. Neil rozpoczyna zebranie wygłoszeniem uroczystej przysięgi autorstwa Henry'ego Thoreau. Każdy z chłopców czyta fragment wybranego wiersza, deklamacja zamienia się w wesołą zabawę zakończoną tańcem wokół ogniska. Podczas kolejnych zajęć Keating uświadamia uczniom wagę odpowiedniej perspektywy. Proponuje, aby każdy wszedł na biurko i poczuł, czym jest ,,inny punkt widzenia”. Zadaje też chłopcom pracę: stworzenie oryginalnego, własnego wiersza. Po zakończeniu lekcji Knox wymyka się ze szkoły, by podpatrzeć uczennice sąsiedniego gimnazjum. Chris nie rozpoznaje wielbiciela. Tego samego wieczoru Neil oznajmia Toddowi, że weźmie udział w przesłuchaniu do ,,Snu nocy letniej” Szekspira. Sztuka ma być wystawiona w Henley Hall.
Rozdział VIII
Chłopcy kontynuują spotkania w grocie wymykając się do swej kryjówki przy każdej możliwej okazji. Swoje nietypowe lekcje kontynuuje także Keating przyzwyczajając uczniów do oryginalnych metod nauki. Neil Perry otrzymuje upragnioną rolę Puka. Aby zagrać w sztuce musi jednak uzyskać zgodę ojca i dyrektora szkoły. Chłopiec postanawia sfałszować potrzebne mu pozwolenie. Tymczasem Todd przechodzi swoją własną ,,wielką próbę”. Podczas lekcji literatury Keating prosi uczniów o przeczytanie przygotowanych wierszy. Zawstydzony Todd zostaje zmuszony przez nauczyciela do improwizacji, którą klasa nagradza brawami. Po kolejnym spotkaniu w grocie sfrustrowany Knox postanawia zadzwonić do ukochanej. Dziewczyna zaprasza go na przyjęcie do domu Cheta.
Rozdział IX
Neil potajemnie bierze udział w próbach do sztuki Szekspira. Keating przeprowadza lekcję angielskiego na dziedzińcu szkoły. Musztruje uczniów chodzących po dziedzińcu wpajając im konieczność zachowania własnej indywidualności. Dyrektor Nolan przygląda się dziwnej zabawie z dezaprobatą. Na kolejnym spotkaniu ,,Umarłych Poetów” niespodziewanie pojawiają się dwie dziewczyny, przyprowadzone przez Charliego. Tinę i Glorię zachwyciła atmosfera miejsca, z kolei ,,poeci” byli pod wrażeniem urody dziewcząt. Charlie wyznaje kolegom, że zamieścił w szkolnej gazetce artykuł o konieczności przyjęcia do szkoły dziewcząt. Tego samego wieczoru Knox wyrusza na przyjęcie Cheta.
Rozdział X
Dom Danburrych rozbrzmiewa głośną muzyką. Knox upojony alkoholem siada na kanapie obok całującej się pary. Okazuje się, że zakochani to Chet i Chris. Oszołomiony Knox dotyka karku dziewczyny, za co zostaje pobity przez jej partnera. Następnego dnia cała szkoła gromadzi się w kaplicy na specjalnym apelu dyrektora. Nolan wzburzony artykułem o koedukacji szuka winnego. Charlie w humorystyczny sposób przyznaje się do winy, za co otrzymuje dotkliwą, cielesną karę. Dyrektor ostrzega Keatinga, by nie spoufalał się z uczniami. Ten, niezrażony naganą, opowiada uczniom anegdoty z czasów własnych studiów.
Rozdział XI
Neil z entuzjazmem przygotowuje się do swojego występu w sztuce. Niespodziewanie odwiedza go ojciec, który przypadkiem dowiedział się o zakazanej pasji syna. Pan Perry jest wściekły z powodu oszustwa Neila i nakazuje mu rezygnację z udziału w przedstawieniu. Chłopiec prosi o wsparcie Keatinga, ten doradza mu, by szczerze porozmawiał o swych planach z ojcem. Knox decyduje się na spotkanie z Chris. Przybywa do szkoły dziewczyny, ale ta nie chce z nim rozmawiać. W trakcie lekcji (w obecności całej klasy Chris) Knox deklamuje dziewczynie wiersz i wyznaje, że ją kocha.
Rozdział XII
Zbliża się dzień premiery sztuki teatralnej. Neil okłamuje Keatinga przekonując go, że doszedł ze swym ojcem do porozumienia. Nauczyciel zabiera uczniów na przedstawienie, niespodziewanie dołącza do nich Chris. Rola Puka okazała się wprost stworzona dla aktorskich umiejętności Neila, którego nagrodzono gromkimi brawami. Pod koniec przedstawienia na widowni pojawia się wzburzony pan Perry i zabiera syna do domu.
Rozdział XIII
Pan Perry oznajmia Neilowi, że wypisze go z Akademii i przeniesie do szkoły o jeszcze surowszym rygorze. W tym samym czasie grono ,,Umarłych Poetów” spotyka się w grocie. Dołącza do nich Keating, z humorem przewodząc spotkaniu. Grupa wraca do szkoły przez całą drogę deklamując głośno wiersze.
Rozdział XIV
Neil, pozbawiony nadziei na spełnienie swych marzeń, wyciąga pistolet ojca i popełnia samobójstwo. Rankiem tragiczna wiadomość dociera do szkoły. Zrozpaczony Todd nie chce uwierzyć w śmierć przyjaciela. Po pogrzebie chłopca dyrektor rozpoczyna śledztwo w sprawie tajnego stowarzyszenia. Cameron wydaje nazwiska wszystkich członków grupy.
Rozdział XV
Rozpoczynają się przesłuchania uczniów. Todd, wezwany do dyrektora, odmawia podpisania oświadczenia obarczającego Keatinga odpowiedzialnością za śmierć Neila. Nauczyciel otrzymuje dymisję, a nauczaniem literatury ma się zająć sam dyrektor Nolan. Kolejną lekcję angielskiego, prowadzoną już przez Nolana, przerywa wejście Keatinga, który chce zabrać resztę swoich rzeczy. Todd zdobywa się na odwagę i wyznaje, że chłopców zmuszono do podpisania oświadczenia. Nolan nadaremno próbuje uciszyć grupę. W ramach protestu Todd wstaje i wchodzi na ławkę, kolejno dołączają do niego pozostali ,,Umarli Poeci”. Wzruszony Keating dziękuje byłym uczniom za pożegnanie.
Jest rok 1959. Gale Nolan, dyrektor elitarnej Akademii Weltona, przewodniczy uroczystemu rozpoczęciu nowego roku szkolnego. W szkolnej kaplicy gromadzi się liczna grupa uczniów, którzy wraz z rodzicami przysłuchują się wykładowi szanowanego dyrektora. Nolan przypomina o setnej rocznicy powstania placówki, którą ukończyło wielu wybitnych absolwentów. Sztandarowymi hasłami szkoły są: Tradycja, Honor, Dyscyplina, Doskonałość. Przyszli uczniowie z niepokojem obserwują starszych kolegów oraz surowe grono nauczycielskie, z którego wyróżnia się sympatyczna postać nowego nauczyciela literatury – Johna Keatinga.
Rozdział II
Todd Anderson, jeden z nowych uczniów szkoły, stara się zapanować nad rosnącą rozpaczą. Chłopiec uczył się w szkole średniej w Balincrest, jednak rodzice zadecydowali o przeniesieniu go do Akademii, którą z powodzeniem ukończył jego brat. Wraz z grupą starszych uczniów trafia przed oblicze dyrektora. Zgodnie z tradycją, po rozpoczęciu roku szkolnego Nolan przydziela uczniom szereg pozalekcyjnych zajęć, które mają rozwijać zainteresowania chłopców. Todd, mimo prośby o zajęcia z wioślarstwa, zostaje przydzielony do drużyny piłkarskiej. Chłopiec poznaje swojego współlokatora. Neil Perry – sympatyczny, inteligentny nastolatek – przedstawia Todda kolegom. Chłopcy ofiarowują pomoc w nadrobieniu zaległości.
Rozdział III
Podczas rozmowy Todda i Neila do pokoju wchodzi pan Perry. Zdenerwowany Neil dowiaduje się, że zmniejszono mu liczbę zajęć pozalekcyjnych (na skutek interwencji ojca). Chłopiec nie chce zrezygnować z tworzenia Pamiątkowej Księgi Akademii (był edytorem), ale jego prośby nie przekonują ojca. Pan Perry nie uznaje sprzeciwu, przypomina synowi o tym, że pokłada w nim wielkie nadzieje. Todd (dzielący podobny los) nadaremno stara się pocieszyć swego towarzysza.
Rozdział IV
Początek pierwszego dnia szkoły upływa bez większych niespodzianek. Lekcje chemii, matematyki i łaciny utwierdzają Todda w przekonaniu, że czeka go wyjątkowo ciężki rok. Nauczyciele – surowi, wymagający, nie znoszący sprzeciwu – budzą w chłopcu strach. Za to lekcja angielskiego prowadzona przez pana Keatinga przynosi zupełne zaskoczenie. Nauczyciel wita grupę, wskakując na biurko i deklamując fragment wiersza Walta Whitmana: ,,O, kapitanie mój, kapitanie!”. Następnie prowadzi swych podopiecznych do Sali Reprezentacyjnej tłumacząc im znaczenie zwrotu ,,carpe diem” (,,chwytaj dzień”). Chłopcy, oglądający portrety swych poprzedników, dowiadują się, że najważniejszą cechą młodości jest zapał i wiara we własne marzenia.
Rozdział V
Podczas lekcji gimnastyki Knox Overstreet zdradza kolegom, że został zaproszony na wizytę do państwa Danburrych, znajomych swego ojca. Chłopcy zazdroszczą mu możliwości opuszczenia szkoły. W domu państwa Danburrych zdumionego Knoxa wita młoda, urocza dziewczyna. Podczas rozmowy z gospodarzami domu okazuje się, że nieznajoma jest dziewczyną Cheta, syna Danburrych. Zauroczony Knox wraca na uczelnię i zwierza się kolegom ze swego uczucia do Chris Noel. Kolejna lekcja angielskiego przynosi nowe zaskoczenie. Tym razem Keating proponuje wyrwanie z podręcznika strony zawierającej skomplikowaną definicję poezji. Skonsternowani uczniowie wykonują polecenie, a kartki trafiają do kosza. Nauczyciel podkreśla, że zrozumienie poezji polega na ,,smakowaniu słowa”.
Rozdział VI
Podczas przerwy obiadowej McAllister (nauczyciel łaciny) zwraca Keatingowi uwagę na przebieg jego ostatniej lekcji, przestrzegając go przed konsekwencjami nietypowych metod nauczania. Neil Perry wyjawia kolegom informacje o Keatingu, które odnalazł w Księdze Pamiątkowej Akademii. Nauczyciel był zdolnym indywidualistą, miał też należeć do tajemniczego Stowarzyszenia Umarłych Poetów. Zaciekawiony Neil prosi Keatinga o wyjaśnienie tej nazwy. Ten opowiada chłopcom o tajnej grupie uczniów, która niegdyś zbierała się w starej grocie znajdującej się w lasach Vermontu. Członkowie towarzystwa spędzali czas na czytaniu wierszy, śpiewie, dysputach i dobrej zabawie. Podekscytowani chłopcy postanawiają kontynuować dzieło Keatinga i podczas następnej nocy odnaleźć grotę.
Rozdział VII
Przed nocną wyprawą Neil znajduje na swym biurku porzucony przez Keatinga tomik poezji zawierający nazwiska ,,Umarłych Poetów”. Do Neila dołączają: Knox Overstreet, Charles Dalton, Richard Cameron, Pitts, Meeks oraz Todd Anderson. Chłopcy opuszczają szkołę, po krótkich poszukiwaniach trafiają do skalistej groty, w której rozpalają ognisko. Neil rozpoczyna zebranie wygłoszeniem uroczystej przysięgi autorstwa Henry'ego Thoreau. Każdy z chłopców czyta fragment wybranego wiersza, deklamacja zamienia się w wesołą zabawę zakończoną tańcem wokół ogniska. Podczas kolejnych zajęć Keating uświadamia uczniom wagę odpowiedniej perspektywy. Proponuje, aby każdy wszedł na biurko i poczuł, czym jest ,,inny punkt widzenia”. Zadaje też chłopcom pracę: stworzenie oryginalnego, własnego wiersza. Po zakończeniu lekcji Knox wymyka się ze szkoły, by podpatrzeć uczennice sąsiedniego gimnazjum. Chris nie rozpoznaje wielbiciela. Tego samego wieczoru Neil oznajmia Toddowi, że weźmie udział w przesłuchaniu do ,,Snu nocy letniej” Szekspira. Sztuka ma być wystawiona w Henley Hall.
Rozdział VIII
Chłopcy kontynuują spotkania w grocie wymykając się do swej kryjówki przy każdej możliwej okazji. Swoje nietypowe lekcje kontynuuje także Keating przyzwyczajając uczniów do oryginalnych metod nauki. Neil Perry otrzymuje upragnioną rolę Puka. Aby zagrać w sztuce musi jednak uzyskać zgodę ojca i dyrektora szkoły. Chłopiec postanawia sfałszować potrzebne mu pozwolenie. Tymczasem Todd przechodzi swoją własną ,,wielką próbę”. Podczas lekcji literatury Keating prosi uczniów o przeczytanie przygotowanych wierszy. Zawstydzony Todd zostaje zmuszony przez nauczyciela do improwizacji, którą klasa nagradza brawami. Po kolejnym spotkaniu w grocie sfrustrowany Knox postanawia zadzwonić do ukochanej. Dziewczyna zaprasza go na przyjęcie do domu Cheta.
Rozdział IX
Neil potajemnie bierze udział w próbach do sztuki Szekspira. Keating przeprowadza lekcję angielskiego na dziedzińcu szkoły. Musztruje uczniów chodzących po dziedzińcu wpajając im konieczność zachowania własnej indywidualności. Dyrektor Nolan przygląda się dziwnej zabawie z dezaprobatą. Na kolejnym spotkaniu ,,Umarłych Poetów” niespodziewanie pojawiają się dwie dziewczyny, przyprowadzone przez Charliego. Tinę i Glorię zachwyciła atmosfera miejsca, z kolei ,,poeci” byli pod wrażeniem urody dziewcząt. Charlie wyznaje kolegom, że zamieścił w szkolnej gazetce artykuł o konieczności przyjęcia do szkoły dziewcząt. Tego samego wieczoru Knox wyrusza na przyjęcie Cheta.
Rozdział X
Dom Danburrych rozbrzmiewa głośną muzyką. Knox upojony alkoholem siada na kanapie obok całującej się pary. Okazuje się, że zakochani to Chet i Chris. Oszołomiony Knox dotyka karku dziewczyny, za co zostaje pobity przez jej partnera. Następnego dnia cała szkoła gromadzi się w kaplicy na specjalnym apelu dyrektora. Nolan wzburzony artykułem o koedukacji szuka winnego. Charlie w humorystyczny sposób przyznaje się do winy, za co otrzymuje dotkliwą, cielesną karę. Dyrektor ostrzega Keatinga, by nie spoufalał się z uczniami. Ten, niezrażony naganą, opowiada uczniom anegdoty z czasów własnych studiów.
Rozdział XI
Neil z entuzjazmem przygotowuje się do swojego występu w sztuce. Niespodziewanie odwiedza go ojciec, który przypadkiem dowiedział się o zakazanej pasji syna. Pan Perry jest wściekły z powodu oszustwa Neila i nakazuje mu rezygnację z udziału w przedstawieniu. Chłopiec prosi o wsparcie Keatinga, ten doradza mu, by szczerze porozmawiał o swych planach z ojcem. Knox decyduje się na spotkanie z Chris. Przybywa do szkoły dziewczyny, ale ta nie chce z nim rozmawiać. W trakcie lekcji (w obecności całej klasy Chris) Knox deklamuje dziewczynie wiersz i wyznaje, że ją kocha.
Rozdział XII
Zbliża się dzień premiery sztuki teatralnej. Neil okłamuje Keatinga przekonując go, że doszedł ze swym ojcem do porozumienia. Nauczyciel zabiera uczniów na przedstawienie, niespodziewanie dołącza do nich Chris. Rola Puka okazała się wprost stworzona dla aktorskich umiejętności Neila, którego nagrodzono gromkimi brawami. Pod koniec przedstawienia na widowni pojawia się wzburzony pan Perry i zabiera syna do domu.
Rozdział XIII
Pan Perry oznajmia Neilowi, że wypisze go z Akademii i przeniesie do szkoły o jeszcze surowszym rygorze. W tym samym czasie grono ,,Umarłych Poetów” spotyka się w grocie. Dołącza do nich Keating, z humorem przewodząc spotkaniu. Grupa wraca do szkoły przez całą drogę deklamując głośno wiersze.
Rozdział XIV
Neil, pozbawiony nadziei na spełnienie swych marzeń, wyciąga pistolet ojca i popełnia samobójstwo. Rankiem tragiczna wiadomość dociera do szkoły. Zrozpaczony Todd nie chce uwierzyć w śmierć przyjaciela. Po pogrzebie chłopca dyrektor rozpoczyna śledztwo w sprawie tajnego stowarzyszenia. Cameron wydaje nazwiska wszystkich członków grupy.
Rozdział XV
Rozpoczynają się przesłuchania uczniów. Todd, wezwany do dyrektora, odmawia podpisania oświadczenia obarczającego Keatinga odpowiedzialnością za śmierć Neila. Nauczyciel otrzymuje dymisję, a nauczaniem literatury ma się zająć sam dyrektor Nolan. Kolejną lekcję angielskiego, prowadzoną już przez Nolana, przerywa wejście Keatinga, który chce zabrać resztę swoich rzeczy. Todd zdobywa się na odwagę i wyznaje, że chłopców zmuszono do podpisania oświadczenia. Nolan nadaremno próbuje uciszyć grupę. W ramach protestu Todd wstaje i wchodzi na ławkę, kolejno dołączają do niego pozostali ,,Umarli Poeci”. Wzruszony Keating dziękuje byłym uczniom za pożegnanie.
