Pinokio jest drewnianym chłopcem wystruganym przez Dżepetta. Pajacyka charakteryzuje długi nos, który wydłuża się jeszcze bardziej, gdy chłopiec kłamie. Z początku jest bardzo niegrzecznym i krnąbrnym synem. Ucieka z domu, ściąga do domu policję i sprawia same trudności. W dalszej części książki zmienia swoją postawę, nadal jest jednak bardzo łatwowierny, porywczy, często kłamie.
Dżepetto sprzedaje własną kurtkę, aby posłać chłopca do szkoły. Ten jednak nie traktuje tego poważnie i wagaruje. Pewnego dnia po drodze do szkoły natrafia na teatrzyk i sprzedaje książki, aby móc obejrzeć spektakl. Cudem uchodzi z życiem psując przedstawienie. W chwilę później znowu wpada w tarapaty i zostaje okradziony przez lisa i kota, którzy w przebraniach napadają na chłopca. Życie ratuje mu wróżka. Po opuszczeniu domu wróżki Pinokio wpada w serię kłopotów z powodu swojej łatwowierności. Po niedługim czasie chłopiec powraca do szkoły. Tym razem uczy się bardzo pilnie, jest jednym z najlepszych uczniów. Pewnego dnia koledzy okłamują go, że odnaleźli na plaży rybo-psa, który połknął jego ojca. Chłopiec wierzy im i decyduje się na wagary. Po dotarciu na plażę staje się obiektem drwin. Udaje się do wróżki, która nagradza go za dobre wyniki w nauce i daruje uzasadnione wagary. Pozwala mu zorganizować śniadanie dla kolegów, warunkiem jest powrót do północy po zaproszeniu chłopców. Obiecuje także przemienić chłopca w człowieka. Pinokio daje się jednak zwieść opowieściom najlepszego kolegi i decyduje się zawieść wróżkę. Chłopcy udają się do Zabawkonii, gdzie zmieniają się w osiołki i trafiają na targ, następnie do cyrku, gdzie Pinokio staje się kaleką, na koniec do rzeźnika. Pinokiowi udaje się uciec, trafia do brzucha rybo-psa, gdzie odnajduje ojca. Udaje im się uciec. Wróżka zmienia Pinokia w człowieka. Odtąd chłopiec wiedzie szczęśliwe życie z ojcem bogatszy o przydatne doświadczenia.
