Kochanowski postuluje postawę stoicką, mówi bowiem: „Lecz na szczęście wszelakie/ Serce ma być jednakie”. Człowiek nie powinien zatem ulegać żadnym gwałtownym emocjom, ani pozytywnym, ani negatywnym. Dzięki temu istota ludzka zachowa odporność na wszelkie koleje zmiennej Fortuny.
Światopogląd Kochanowskiego przekracza jednak pojęcia antyczne. Ponad Fortuną w świecie poety jest jeszcze Bóg i to On ostatecznie decyduje o ludzkiej egzystencji. Stoicyzm łączy się tu zatem z wiarą i ufnością w działanie Boskiej Opatrzności.
Pieśń IX stanowi swoisty wykład renesansowego światopoglądu i filozofii życia. Poeta prezentuje postawę optymistyczną, zachęca do zachowania nadziei w każdych, nawet najbardziej nieprzyjaznych okolicznościach. Za taką postawą przemawia uważna obserwacja porządku natury. Po zimie zawsze przychodzi wiosna, a po nocy dzień. Wszystko w przyrodzie ma charakter cykliczny, a więc również szczęście przeplata się z cierpieniem. Człowiek powinien pamiętać o tym zwłaszcza, kiedy dobrze mu się wiedzie. Los bywa bowiem przewrotny i w najbardziej nieoczekiwanym momencie może odmienić swój bieg.
Kochanowski postuluje postawę stoicką, mówi bowiem: „Lecz na szczęście wszelakie/ Serce ma być jednakie”. Człowiek nie powinien zatem ulegać żadnym gwałtownym emocjom, ani pozytywnym, ani negatywnym. Dzięki temu istota ludzka zachowa odporność na wszelkie koleje zmiennej Fortuny.
Światopogląd Kochanowskiego przekracza jednak pojęcia antyczne. Ponad Fortuną w świecie poety jest jeszcze Bóg i to On ostatecznie decyduje o ludzkiej egzystencji. Stoicyzm łączy się tu zatem z wiarą i ufnością w działanie Boskiej Opatrzności.