„Laura i Filon” opiera się również na pewnym sentymentalnym schemacie fabularnym. Stylistyka tekstu jest niezwykle prosta. Bohaterowie posługują się zwyczajnym, zrozumiałym językiem, choć utwór nie jest wolny od wyraźnego skonwencjonalizowania. Same imiona postaci wywodzą się z sielanki antycznej (Laura, Filon, Doryda), a ponadto pojawiają się wtrącenia nawiązujące do kultury starożytnej (Akast, Izmena).
Atmosfera wiersza emanuje spokojem, szczęściem i sielankowością. Na pierwszy plan wysuwają się uczucia bohaterów, stąd liczne wykrzyknienia, niedopowiedzenia i pytania retoryczne.
Utwór Karpińskiego należy do gatunku sielanki. Tekst wyraźnie przypomina piosenkę. Mamy do czynienia z układem stroficznym, zwrotki posiadają jednakową długość; występują stałe rymy ab ab oraz stały rozkład sylab: 10 plus 8. Sielanka ta jest wyraźnie spokrewniona z operą – pojawiają się partie duetowe i arie (dialogi i monologi liryczne).
„Laura i Filon” opiera się również na pewnym sentymentalnym schemacie fabularnym. Stylistyka tekstu jest niezwykle prosta. Bohaterowie posługują się zwyczajnym, zrozumiałym językiem, choć utwór nie jest wolny od wyraźnego skonwencjonalizowania. Same imiona postaci wywodzą się z sielanki antycznej (Laura, Filon, Doryda), a ponadto pojawiają się wtrącenia nawiązujące do kultury starożytnej (Akast, Izmena).
Atmosfera wiersza emanuje spokojem, szczęściem i sielankowością. Na pierwszy plan wysuwają się uczucia bohaterów, stąd liczne wykrzyknienia, niedopowiedzenia i pytania retoryczne.
