Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Don Kichot (Przemyślny szlachcic Don Kichot z Manchy) - Don Kichot i Sancho Pansa- postacie budowane na zasadzie kontrastu. Charakterystyka.

Don Kichot i Sancho Pansa- postacie budowane na zasadzie kontrastu. Charakterystyka.

Don Kichot to powieść, a właściwie parodia romansu rycerskiego, napisana przez hiszpańskiego twórcę Miguela de Cervantesa w latach 1605- 1615. Tytuł oryginału brzmi El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha, co w pełnym tłumaczeniu na język polski daje Historia czyli dzieje i przygody przedziwnego Don Quiszotta z Manszy.

Autor powieści ukazuje świat widziany oczyma dwóch głównych bohaterów- tytułowego Don Kichota, oraz jego wiernego giermka, Sancho Pansy. Don Kichot był to około pięćdziesięcioletni rycerz, szczupły, lecz o silnej budowie ciała, pociągłej twarzy, zamieszkały w hiszpańskiej wiosce. Nie posiadał majątku, jego jedyna własność to niewielkie gospodarstwo, służbę zaś stanowili gospodyni i parobek. Na jego rynsztunek składały się zaledwie stara tarcza i kopia, obie w opłakanym stanie. Mimo tego większość dochodów poświęcał na gospodarstwo.

Jedną z pasji Don Kichota, obok polowań, było czytanie romansów rycerskich. Był nimi na tyle zafascynowany, że sprzedawał swą niewielką ziemię, kawałek po kawałku, a zdobyte pieniądze przeznaczał na zakup nowych książek. Czytając romanse potrafił zapomnieć o otaczającym go świecie, własnym gospodarstwie, rezygnował ze snu i jedzenia. To właśnie lektura romansów rycerskich sprawiła, że Don Kichot zapragnął stać się rycerzem, całe swoje życie gotów był poświęcić dla realizacji rycerskich ideałów. Uważał, iż jest to jedyna droga, dzięki której może osiągnąć chwałę i podziw ludu, a nawet zbawić ludzkość.

Swą ideę zostania rycerzem na wzór bohaterów z przeczytanych romansów realizował różnorako; w celu podniesienia swej godności przybrał imię Don Kichota z Manczy, na swego giermka pasował Sancho Pansę, damą jego serca została dziewczyna z sąsiedniej wioski, Dulcynea z Toboso. W obłąkanej wyobraźni bohatera najprostsze rzeczy, nawet hełm wykonany własnoręcznie z tektury, przybierały groźne bądź romantyczne formy. Napotkana w czasie podróży oberża stałą się zamkiem, oberżysta zaś kasztelanem, wiatraki brał za potwory i postanowił z nimi walczyć, zdobył hełm, będący w rzeczywistości miską balwierza. Dążąc do bycia średniowiecznym rycerzem, Don Kichot staje się jedynie jego parodią- w tekturowej zbroi, na chudym koniu, z wiejską dziewczyną jako damą serca.

Jego całkowitym przeciwieństwem jest giermek, Sancho Pansa. W utworze reprezentuje on stanowisko realisty, trzeźwo analizującego każdą sytuację. Często unika walki, do której jego pan dąży za wszelką cenę. Jest człowiekiem twardo stąpającym po ziemi, postrzega otaczający go świat takim, jakim w rzeczywistości jest. Mimo tych różnic charakterów pomiędzy giermkiem i jego panem, Sancho Pansa wykazywał duże przywiązanie do Don Kichota, gotów był spieszyć mu z pomocą, nawet wówczas, gdy bezskutecznie ostrzegał pana przed konsekwencjami czynu (np. podczas walki z wiatrakami, które Don Kichot uznał za potwory). Niejednokrotnie ratował swego pana z tarapatów.

Don Kichota określić można jako idealistę, wierzącego w rzeczywistość kreowaną przez romanse rycerskie, przesadnie odważnego, czasem wręcz bezmyślnego. Stał się symbolem ludzi za wszelką cenę broniących swoich racji, często niezrozumianych przez otoczenie. Był jednym z ostatnich naiwnych, którzy wierzyli w rycerskie ideały, a przez swoje marzycielstwo postanowił nawet wcielać je w życie. Sancho Pansa to z kolei człowiek tchórzliwy, realista, bez bujnej wyobraźni, tak mocno rozwiniętej u jego pana. Brak mu było determinacji w działaniu, cechowały go spokój i rozwaga.

Obie te postacie stały się uosobieniem kontrastu pomiędzy „poezją i prozą” życia, między wyobraźnią a realistyczną wizją świata. Mimo tych ogromnych różnic bohaterowie powieści de Cervantes’a to ludzie połączeni niczym dusza i ciało, z których żaden nie może funkcjonować bez istnienia tego drugiego.

Relacje i perypetie Don Kichota i Sancho Pansy stały się inspiracją dla twórców późniejszych epok; powieść de Cervantes’a na trwałe wpisała się do kanonu literatury europejskiej, a kontrast pomiędzy głównymi bohaterami odzwierciedlony został przez takie postacie jak Sherlock Holmes i dr Watson czy Stan Laurel i Oliver Hardy.