Zasadniczą regułą wiersza jest kontrast pomiędzy naturą, która objawia swoje wspaniałe oblicze, a uczuciami mężczyzny doznającego tęsknoty. Język utworu operuje prostymi, potocznymi wyrażeniami. Tekst jest wyraźnie ekspresywny.
Mamy do czynienia z nagromadzeniem takich środków stylistycznych, jak porównania, wykrzyknienia, apostrofy i zdrobnienia, które służą do wyrażenia uczuć podmiotu lirycznego i jego emocjonalnego podejścia do świata.
