„Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony
Polecę precz, poeta ze dwojej złożony
Natury (…)”
(Jan Kochanowski, „Pieśń XXIV”)
„Ja czuję nieśmiertelność, nieśmiertelność tworzę.
Cóż Ty większego mogłeś zrobić – Boże?
Patrz, jak te myśli dobywam sam z siebie,
Wcielam w słowa, one lecą (…)”
(Adam Mickiewicz, „Dziady” cz. III)
„Każdego z takich jak T y ś w i a t nie może
Od razu przyjąć na spokojne łoże,
I nie przyjmował n i g d y , j a k w i e k w i e k i e m (…)”
(Cyprian Kamil Norwid, „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie…”)
„Prawdziwy artysta cieszy się sławą dopiero po śmierci”
(Mikołaj Gogol)
„(…) My artyści,
my, którym często na chleb braknie suchy,
my, do jesiennych tak podobni liści,
i tak wykrzykniem: gdy wszystko nic warte,
evviva l’arte!”
(Kazimierz Przerwa-Tetmajer, „Evviva l’arte!”)
„Poeta jest podobny księciu na obłoku,
Który brata się z burzą, a szydzi z łucznika;
Lecz spędzony na ziemię i szczuty co kroku,
Wiecznie się o swe skrzydła olbrzymie potyka”
(Charles Baudelaire, „Albatros”)
„Artysta stoi ponad życiem, ponad światem, jest Panem Panów, nie kiełznany żadnym prawem, nie ograniczany żadną ludzką siłą”
(Stanisław Przybyszewski, „Confiteor”)
„Biada artystom, na których nikt nie pluje”
(Lope de Vega)
„Nie gardź wiankiem poety, łotra i łobuza;
znają mnie redaktorzy, zna policja konna,
a ty jesteś matka moja, kochanka i muza –
serwus madonna”
(Konstanty Ildefons Gałczyński, „Serwus madonna”)
„I wtedy po wielu latach
Na nowym Campo di Fiori
Bunt wznieci słowo poety”
(Czesław Miłosz, „Campo di Fiori”)
