Oskar Wilde, podobnie jak bohater, którego stworzył, uchodził za dandysa. Interesowało go pogranicze życia i sztuki, toteż nieustannie oscylował pomiędzy tymi rejonami. Był estetą, ale przy tym wszystkim nie upiększał ani systemu wartości, ani kultury w ogóle.
"Portret Doriana Graya" ukazał się w roku 1891 i od razu wzbudził skrajne emocje. Jedni się zachwycali, inni odwracali zawstydzeni głowy.
Jako ślady literackie przywołuje się tu "Fausta" Goethego, "Dziwną historię doktora Jekylla i pana Hyde’a" Stevensona, oraz "Na wspak" Huysmansa – tę ostatnią jako książkę, o której, w sposób niedosłowny wprawdzie, mówi się w treści dzieła.
"Portret Doriana Graya" ukazał się w roku 1891 i od razu wzbudził skrajne emocje. Jedni się zachwycali, inni odwracali zawstydzeni głowy.
Jako ślady literackie przywołuje się tu "Fausta" Goethego, "Dziwną historię doktora Jekylla i pana Hyde’a" Stevensona, oraz "Na wspak" Huysmansa – tę ostatnią jako książkę, o której, w sposób niedosłowny wprawdzie, mówi się w treści dzieła.
