Część I – Podróż do krainy Liliputów
Narrator-Gulliver przedstawia siebie. Opowiada o tym, że urodził się w Anglii, w hrabstwie Nottinghamshire. Wychowywał się wraz z licznym rodzeństwem na niewielkiej farmie. Od dziecka marzył o dalekich podróżach i o niesieniu pomocy innym ludziom. Dzięki jednemu z wujów udało mu się skończyć studia medyczne (w Lejdzie). Znalazł pracę na okręcie jako lekarz pokładowy. Powoli spełniały się jego marzenia. Zwiedzał nieodkryte dotychczas krainy, ale to nadal nie było to, czego oczekiwał.
Po powrocie do Londynu ożenił się z Marią Burton. Byli szczęśliwym małżeństwem, aż do śmierci Batesa, opiekuna Gullivera. Młody człowiek załamał się, ponieważ jego dotychczasowi pacjenci zaczęli odchodzić, a to oznaczało, że nie będzie w stanie utrzymać rodziny. Zdecydował się powrócić do zawodu lekarz okrętowego. W domu nie było go przez sześć lat, ale przywiózł ze sobą znaczny majątek, który pozostawił żonie, by móc udać się w kolejną podróż.
Wypłynął 4 maja 1699 roku na statku „Antylopa”. Nie udało mu się dotrzeć do celu- okolic podzwrotnikowych- ponieważ okręt zabłądził. Podczas burzy statek uległ zniszczeniu, a sam Gulliver zostaje wyrzucony na brzeg nieznanego kraju jako rozbitek. Kiedy się zbudził, okazało się, że został uwięziony przez bardzo niskich ludzi – mieszkańców krain Liliputów i Blefuscu. Po tym, jak zapewnił o swoich pokojowych zamiarach, został uwolniony z więzów, ale pozostał na wyspach i stał się członkiem społeczeństwa Liliputów. Jako człowiek z zewnątrz mógł krytycznym okiem spojrzeć na panujące w królestwie obyczaje. Pomógł Liliputom pokonać przeciwników, ale kiedy odmawił dalszych walk, musiał ratować się ucieczką do krainy Blefuscu. Tam udało mu się dostać na statek i powrócić na nim do domu. Z tej wyprawy przywiózł do domu liczne podarunki – sakiewkę złota oraz miniaturowe owce, które przyniosły mu majątek po powrocie do Londynu. Ponieważ bohater nie umiał już żyć spokojnie, w niedługim czasie udał się na kolejną wyprawę.
Część II – Podróż do Brobdingnag
Pewnego czerwcowego wieczoru na statku „Motyl” Gulliver opuścił po raz kolejny Anglię, pozostawiając w domu żonę z dziećmi. Kiedy statek dotarł do Oceanu Indyjskiego rozpoczął się sztorm. Gdy burza ucichła marynarze dostrzegli nieznany ląd. Bohater zdecydował się towarzyszyć ludziom w wyprawie zapoznawczej. Niestety łódź z marynarzami powróciła na statek szybciej niż się tego spodziewał, a on sam został na wyspie zamieszkanej przez olbrzymy.
Zdziwiony narrator został odnaleziony przez wielkoluda, któremu wydawało się, że Gulliver jest zabawką. Kiedy już zabawka znudziła się olbrzymowi, odsprzedał Gullivera królowej. W taki to sposób narrator stał się największą atrakcją dworu królewskiego w Brobdingnag. Przeżywał tam najróżniejsze przygody – został podtopiony w słoiczku śmietany, wepchnięty do wielkiej kości, z której królowa wyjadła szpik; przeżył walkę z wielkimi ptakami, atak małpy, a nawet spotkanie z wielką muchą.
Na koniec pobytu w krainie olbrzymów został porwany przez olbrzymiego orła. Ptak upuścił go na fale. Po kilkudniowym pobycie na otwartym morzu, bohater spotkał statek ze zwykłymi ludźmi, którzy pomogli mu po raz kolejny powrócić do domu. W Londynie żona powitała go niezwykle czule, ale poprosiła by obiecał, że już nigdy nie wyruszy w żadną wyprawę.
Część III – Podróż do krain Laputa, Balnibarbi, Glubbdubdrib, Luggnagg i do Japonii
Niestety, Gulliver nie potrafił długo dotrzymać złożonej obietnicy. Jego niezwykle silny pociąg do niebezpiecznych podróży i do poznawania nowych miejsc i ludzi, zmusił go do kolejnej wyprawy w nieznane.
Podczas następnej podróży poznał latającą wyspę Laputę zamieszkaną przez szalonych naukowców. Lapuci uratowali go z rąk piratów. Pod Laputą znajdowała się inna kraina, którą Gulliver poznał podczas podróży. W Balnibarbi przekonał się, że krajem mogą rządzić nieodpowiedzialni wynalazcy i reformatorzy wszystkiego. Z Balnibarbi trafił na wyspę czarowników przywołujących bez trudu postaci historyczne z przeszłości – Glubbdubdrib.
Część IV – Podróż do kraju Houyhnhnmów
W tej krainie Gulliver miał okazję poznać niezwykle mądre stworzenia – konie Houyhnhnmy. Przeciwieństwem tych zwierząt byli ludzie, nazywani Yahoosami, zdegradowani do roli dzikich i trudnych do oswojenia i wytresowania stworzeń. Ta kraina to obraz utopii. W licznych rozmowach prowadzonych przez Gullivera z końmi, czytelnik ma okazję poznać poglądy autora na ówczesny system rządzący Europą, a także wiele nauk i uwag, które mogą przyczynić się do poprawy kondycji cywilizacji europejskiej. Tego rodzaju „świat na opak” daje Gulliverowi dużo do myślenia na temat ludzi, ich cielesności, fizjologii, prymitywnych instynktów.
