Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Pieśń o spustoszeniu Podola - Interpretacja utworu

„Pieśń o spustoszeniu Podola” jest przykładem poezji tyrtejskiej. Poeta wzywa Polaków do stawienia mężnego oporu Tatarom i apeluje o zmycie hańby klęski. Wiersz operuje wyraźną retoryką perswazyjną – odwołuje się do emocji odbiorcy w celu pobudzenia go do określonego działania.

Kochanowski kreśli sugestywne obrazy spustoszenia Podola: kobiet wziętych do niewoli i zamkniętych w haremach oraz szlacheckich dzieci zamienionych w służących niewiernych. Wizja polskich szlachcianek jako kochanek Tatarów jawi się jako wielka hańba dla całego narodu. Poeta buduje wyraźny kontrast pomiędzy Polakami i Tatarami pokazując, że ci ostatni to naród nieokrzesany, pozbawiony własnego państwa i koczujący na dzikich stepach. Mamy tu zatem do czynienia z litotą – pomniejszeniem przeciwnika w celu uzmysłowienia Polakom własnej potęgi. Ponadto podmiot liryczny zwraca uwagę, że jeżeli Polacy nie pomszczą klęski poniesionej z rąk tak słabego wroga, będzie to bardzo zła wróżba dla przyszłości kraju.

Kochanowski dostrzega istotne słabości polskiego państwa – zagraża mu nie tylko bezkrólewie, ale też prywata. Szlachta wzbrania się przed płaceniem podatków i nie dostrzega, że jej krótkowzroczna postawa może zaważyć na losach całego państwa. W pieśni pojawia się bardzo sugestywne wezwanie do rodaków: „Skujmy talerze na talary, skujmy,/ A żołnierzowi pieniądze gotujmy!”. Poeta namawia więc do ofiary pieniężnej na rzecz ojczyzny. Jednocześnie jednak w zakończeniu pieśni pojawia się wyraźna ironia. Poeta przekształca tradycyjne powiedzenie: „Polak mądry po szkodzie”: „Nową przypowieść Polak sobie kupi,/ Że i przed szkodą i po szkodzie głupi”. Mamy tu zatem do czynienia z przestrogą przed lekkomyślnością szlachty i stawianiem własnych interesów przed – nadrzędnym dla każdego patrioty – dobrem ojczyzny.
„Pieśń o spustoszeniu Podola” jest przykładem poezji tyrtejskiej. Poeta wzywa Polaków do stawienia mężnego oporu Tatarom i apeluje o zmycie hańby klęski. Wiersz operuje wyraźną retoryką perswazyjną – odwołuje się do emocji odbiorcy w celu pobudzenia go do określonego działania.

Kochanowski kreśli sugestywne obrazy spustoszenia Podola: kobiet wziętych do niewoli i zamkniętych w haremach oraz szlacheckich dzieci zamienionych w służących niewiernych. Wizja polskich szlachcianek jako kochanek Tatarów jawi się jako wielka hańba dla całego narodu. Poeta buduje wyraźny kontrast pomiędzy Polakami i Tatarami pokazując, że ci ostatni to naród nieokrzesany, pozbawiony własnego państwa i koczujący na dzikich stepach. Mamy tu zatem do czynienia z litotą – pomniejszeniem przeciwnika w celu uzmysłowienia Polakom własnej potęgi. Ponadto podmiot liryczny zwraca uwagę, że jeżeli Polacy nie pomszczą klęski poniesionej z rąk tak słabego wroga, będzie to bardzo zła wróżba dla przyszłości kraju.

Kochanowski dostrzega istotne słabości polskiego państwa – zagraża mu nie tylko bezkrólewie, ale też prywata. Szlachta wzbrania się przed płaceniem podatków i nie dostrzega, że jej krótkowzroczna postawa może zaważyć na losach całego państwa. W pieśni pojawia się bardzo sugestywne wezwanie do rodaków: „Skujmy talerze na talary, skujmy,/ A żołnierzowi pieniądze gotujmy!”. Poeta namawia więc do ofiary pieniężnej na rzecz ojczyzny. Jednocześnie jednak w zakończeniu pieśni pojawia się wyraźna ironia. Poeta przekształca tradycyjne powiedzenie: „Polak mądry po szkodzie”: „Nową przypowieść Polak sobie kupi,/ Że i przed szkodą i po szkodzie głupi”. Mamy tu zatem do czynienia z przestrogą przed lekkomyślnością szlachty i stawianiem własnych interesów przed – nadrzędnym dla każdego patrioty – dobrem ojczyzny.