EBENEZER SCROOGE - charakterystyka • Opowieść wigilijna

Ebenezer Scrooge, główny bohater opowiadania Charlesa Dickensa jest osobą w podeszłym już wieku. Jego chuda sylwetka, sztywna postawa, szpiczasty nos, wystający podbródek i sine zaciśnięte wargi wzbudzały niepokój i lęk. Był on, od momentu śmierci swojego wspólnika Jakuba Marleya, jedynym właścicielem kantoru i posiadaczem niemałej fortuny, której pomnażanie było jedynym celem i sensem jego życia. Nic dziwnego więc, iż ogromne skąpstwo stało się cechą determinującą wszystkie inne jego zachowania. Od lat cały swój czas spędzał w kantorze, z ogromna skrupulatnością podliczając zyski, sprawdzając księgi rachunkowe i szukając kolejnych sposobów redukcji wydatków. Każdy wydany grosz był bowiem dla niego bezsensowną i niepowetowaną stratą. Nieodparta żądza posiadania jak największej liczby pieniędzy była u Ebenezera tym bardziej absurdalna, że oszczędzał również na sobie, posuwając się do drastycznych cięć kosztów takich podstawowych rzeczy jak ogrzewanie, czy też oświetlenie. Co więcej, nie potrafiąc samemu korzystać ze swego bogactwa, ani nie mając bliskiej osoby, z którą mógłby się nim dzielić, był zupełnie nieczuły na potrzeby bliźnich. Twierdził, iż fakt płacenia wysokich podatków zwalnia go zupełnie z obowiązku pomocy innym. Uważał, iż to do czego doszedł jest wyłącznie jego osobistą zasługą, a wszyscy dookoła czyhają tylko na jego majątek. Początkowo trudno dopatrzeć się w jego postawie jakichkolwiek cech pozytywnych; cyniczny, złośliwy, chytry, łapczywy i pełen pogardy dla biedniejszych, neguje nawet takie wartości jak miłość i rodzina, chociażby poprzez odrzucenie zaproszenie zwojego siostrzeńca na wieczerzę w tak wyjątkowym dniu, jakim jest wigilia. Czy jednak jest on przez to bohaterem w pełni negatywnym? Dotychczasowy opis mógłby być tego dowodem, jednakże ukazuje on jedynie część prawdy. Wytłumaczenie jego postawy dostrzec można w obrazach z jego przeszłości, ukazanych mu przez zjawy. Jako mały chłopiec był on bowiem normalnym, wesołym dzieckiem, bardzo przywiazanym do matki i kochającym swoją siostrę Fan. Momentami przełomowym stała się śmierć jego matki, kiedy to surowy i nieczuły ojciec odesłał Ebenezera do szkoły z internatem gdzie ten musiał spędzać nawet święta Bożego Narodzenia, następnie utrata ukochanej Belli i śmierć siostry. Wszystkie te wydarzenia uczyniły z niego człowieka nieczułego i pozbawionego umiejętności znajdowania radości w czymkolwiek. Ostatecznie jednak okazuje się, iż nawet tak zatwardziały i zamknięty w sobie czlowiek potrafi się zmienić, dostrzec na nowo bliźnich wraz z ich potrzebami, a w dzieleniu się z nimi przynajmniej tym czego ma się w nadmiarze odnajdywać radość, co jest dodatkowym argumentem potwierdzającym, iż Scrooge nie był złym, a jedynie nieszczęśliwym i doświadczonym przez życie czlowiekiem.