Motyw kobiety – kobiety w wierszu są jednoznacznie osądzone za swoją niestałość. Chodzi prawdopodobnie o niestałość w uczuciach. Stateczność kobiety jest tutaj bardziej niemożliwa niż:
„Prędzej niemy zaśpiewa i ten, co szaleje,
Co mądrego przemówi”
Porównanie niemożliwych rzeczy, które dla podmiotu lirycznego wydają się bardziej prawdopodobne niż stateczna białogłowa, wzmacnia tutaj negatywny osąd o kobietach. Kobietach jako zmiennych, niestałych w uczuciach, jak również zdolnych do szybkich zmian obiektu swoich uczuć.
„Prędzej niemy zaśpiewa i ten, co szaleje,
Co mądrego przemówi”
Porównanie niemożliwych rzeczy, które dla podmiotu lirycznego wydają się bardziej prawdopodobne niż stateczna białogłowa, wzmacnia tutaj negatywny osąd o kobietach. Kobietach jako zmiennych, niestałych w uczuciach, jak również zdolnych do szybkich zmian obiektu swoich uczuć.
Motyw kobiety – kobiety w wierszu są jednoznacznie osądzone za swoją niestałość. Chodzi prawdopodobnie o niestałość w uczuciach. Stateczność kobiety jest tutaj bardziej niemożliwa niż:
„Prędzej niemy zaśpiewa i ten, co szaleje,
Co mądrego przemówi”
Porównanie niemożliwych rzeczy, które dla podmiotu lirycznego wydają się bardziej prawdopodobne niż stateczna białogłowa, wzmacnia tutaj negatywny osąd o kobietach. Kobietach jako zmiennych, niestałych w uczuciach, jak również zdolnych do szybkich zmian obiektu swoich uczuć.
„Prędzej niemy zaśpiewa i ten, co szaleje,
Co mądrego przemówi”
Porównanie niemożliwych rzeczy, które dla podmiotu lirycznego wydają się bardziej prawdopodobne niż stateczna białogłowa, wzmacnia tutaj negatywny osąd o kobietach. Kobietach jako zmiennych, niestałych w uczuciach, jak również zdolnych do szybkich zmian obiektu swoich uczuć.
