Kochanowski Jan

W latach 1555-1556 przebywał w Królewcu na dworze arcyksięcia Albrechta Hohenzollerna. Następnie ponownie wyjechał do Włoch. Po powrocie na stałe osiadł w Polsce. Przebywał na dworach Tarnowskich, Tęczyńskich, Jana Firleja, biskupa krakowskiego Filipa Padniewskiego, a także Zygmunta Augusta. Tu też mianowano go sekretarzem królewskim. W 1567 roku towarzyszył królowi w wyprawie radoszkowickiej. 

Na dworze Zygmunta II Augusta służył do roku 1572. Opisywał najdonioślejsze wydarzenia, takie jak hołd pruski czy unię polsko-litewską. Uczestniczył w koronacji Henryka Walezego po śmierci Augusta. Po ucieczce króla wycofał się z życia dworskiego, mimo sympatii w stosunku do Stefana Batorego. 

W 1576 roku odbył się ślub Kochanowskiego z Dorotą Podlodowską. Była ona córką podstolego sandomierskiego. W 1574 roku osiedlił się w rodzinnym majątku w Czarnolesie. Rok później wziął udział w zjeździe szlacheckim w Stężycy. W listopadzie wygłosił przemówienie na sejmie elekcyjnym pod Warszawą, zachwalając kandydaturę cesarza Maksymiliana II Habsburga do tronu polskiego. W tym też czasie powstała „Odprawa posłów greckich”, a następnie parafraza „Psałterz Dawidów” (1579). 

W roku 1579 napisał „Treny” poświęcone zmarłej córce, Urszulce. Dał w nich upust żalu i rozpaczy po stracie ukochanego dziecka. W 1853 napisał dedykowany hetmanowi polnemu litewskiemu Krzysztofowi Radziłłowi Piorunowi poemat „Jezdy do Moskwy”, opisując brawurową wyprawę na Rosję w czasie wojny moskiewskiej Stefana Batorego. 

Kochanowski zmarł na zawał serca 22 sierpnia 1584 roku w Lublinie. Jego ciało spoczywa w Zwoleniu niedaleko Czarnolasu.