Tadeusz Borowski - życiorys
Tadeusz Borowski urodził się 12 listopada 1922 roku w Żytomierzu. Jego rodzicami byli Teofil i Stanisława. Tadeusz już od najmłodszych lat wychowywał się bez rodziców, gdyż w 1926 roku ojciec został wywieziony do Rosyjskiej Karelii, a matka w 1930 roku na Syberię. Chłopiec trafił do ciotki, natomiast jego starszy brat Juliusz zamieszkał w internacie. W 1932 roku powrócił ojciec, a dwa lata później matka. Rodzina w komplecie zamieszkała w Warszawie.
Tadeusz uczył się w gimnazjum na tajnych kompletach, a następnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Tu także poznał swoją ukochaną, Marię Rudno.
W 1943 roku trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Stąd pisał listy do narzeczonej, która znajdowała się w obozie w Oświęcimiu. W sierpniu 1944 roku został przewieziony do Natzweiler-Dautmergen, a potem Dachau. 1 maja 1945 roku armia amerykańska uratowała więźniów. Do 1945 roku pozostawał jednak w obozie dipisów. Gdy nastąpił koniec wojny, Borowski wyjechał do Monachium. Po powrocie do Polski podjął się współpracy czasopismami i szybko otrzymał Państwową Nagrodę Artystyczną. 26 czerwca został ojcem. Zmarł 3 lipca 1951 roku w Warszawie. Przyczyną śmierci było najprawdopodobniej samobójstwo.
Twórczość - najsłynniejsze dzieła
Do najsłynniejszych dzieł Borowskiego zaliczamy:
-
Byliśmy w Oświęcimiu,
-
Kamienny świat,
-
Pożegnanie z Marią,
-
Matura na Targowej,
-
Chłopiec z Biblią,
-
U nas w Auschwitzu,
-
Ludzie, którzy szli,
-
Proszę państwa do gazu,
-
Śmierć powstańca,
-
Bitwa pod Grunwaldem.
