Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Motyw przemiany

Metamorfoza to przemiana, zarówno duchowa jak i cielesna. Motyw przemian był znany już w starożytności. Około 2. roku naszej ery powstało dzieło Owidiusza opisujące mitycznych bohaterów, którzy doznali cielesnej przemiany. Swą postać zmieniali przede wszystkim bogowie (np. przemiany Zeusa w łabędzia, byka, złoty deszcz). Przemianą karano też śmiertelników, którzy w jakiś sposób narazili się władcom Olimpu (Arachne zamieniona w pająka, Jo – w jałówkę).

W literaturze kolejnych epok motyw przemiany wiązał się raczej ze zmianą zachodzącą w psychice bohatera. Przemiana mogła łączyć się z dorastaniem, załamaniem psychicznym bohatera, dojrzałością do wypełnienia życiowej misji, a czasem nawet oświeceniem. Skomplikowanych metamorfoz doznają głównie bohaterowie literatury romantyzmu (Kordian, Konrad Wallenrod, Faust). Konrad-Gustaw – główny bohater „Dziadów” Adama Mickiewicza – przechodzi cały proces zmian, by dojrzeć do roli legendarnego mściciela ojczyzny.

Pojęcie metamorfozy jest najczęściej kojarzone z bohaterem ulegającym „nawróceniu”, poprawie i rehabilitacji. W tej grupie możemy umieścić takie postaci jak: Jacek Soplica („Pan Tadeusz” Mickiewicza), Kmicic („Potop” Sienkiewicza),  Rodion Raskolnikow („Zbrodnia i kara” Dostojewskiego) czy Lord Jim („Lord Jim” Conrada).