Składnia wiersza jest skomplikowana i odsyła do barokowego przesytu. Można tu wyróżnić parentezę (wtrącenie w pierwszym wersie), inwersje, np. „Założyłby naszymi Sukiennice prawy”, elipsę np. „wracam znowu, skądem”.
Stylistyka wiersz ma za zadanie podkreślić i unaocznić ogrom panującego w Polsce bezprawia, stąd najważniejszym środkiem poetyckim jest hiperbola. Ponadto ważną rolę odgrywa litota, a więc pomniejszenie wagi ustanawianych kodeksów prawnych. Potocki stosuje ją w stwierdzeniu, że owe prawa mogą być zabawką dla małych dzieci. Z kolei pojawiające się epitety służą jasnemu rozkładowi wartości w tekście: „szlachta uboga”, „biedni ziemianie”. Poeta buduje wyrazisty kontrast pomiędzy zwykłą szlachtą i możnymi magnatami. Jednocześnie cały wiersz przepełniony jest gorzką ironią.
Wiersz Potockiego to utwór o budowie stychicznej i żeńskich rymach. Na poziomie wersyfikacyjnym widoczne są przerzutnie. Leksyka tekstu obfituje w wyrażenia oficjalne i podniosłe takie, jak „nierząd”, „konstytucyje”, „minucyje”, co wskazuje na wagę poruszanej przez poetę tematyki.
Składnia wiersza jest skomplikowana i odsyła do barokowego przesytu. Można tu wyróżnić parentezę (wtrącenie w pierwszym wersie), inwersje, np. „Założyłby naszymi Sukiennice prawy”, elipsę np. „wracam znowu, skądem”.
Stylistyka wiersz ma za zadanie podkreślić i unaocznić ogrom panującego w Polsce bezprawia, stąd najważniejszym środkiem poetyckim jest hiperbola. Ponadto ważną rolę odgrywa litota, a więc pomniejszenie wagi ustanawianych kodeksów prawnych. Potocki stosuje ją w stwierdzeniu, że owe prawa mogą być zabawką dla małych dzieci. Z kolei pojawiające się epitety służą jasnemu rozkładowi wartości w tekście: „szlachta uboga”, „biedni ziemianie”. Poeta buduje wyrazisty kontrast pomiędzy zwykłą szlachtą i możnymi magnatami. Jednocześnie cały wiersz przepełniony jest gorzką ironią.
