Każdy obywatel kieruje się własnymi zasadami i interesami. W najtrudniejszej sytuacji znajduje się zaś drobna szlachta i ziemianie, którzy, mimo że posiadają zaledwie dziesiątą część ziemi w kraju, są nieustannie narażeni na sądy i egzekucje ze strony możnych sąsiadów. Niejednokrotnie muszą opuszczać swoje domy i wraz z rodziną udawać się na służbę do bardziej majętnych dworów. Poeta jest przerażony tym stanem rzeczy, ma bowiem świadomość, że jeśli społeczeństwo się nie zmieni, Polska zginie.
„Nierządem Polska stoi” to wiersz, w którym Potocki przedstawia wewnętrzny kryzys polskiego państwa w XVII wieku. Sytuacja społeczno-polityczna jest obrazem całkowitego rozkładu Rzeczpospolitej. Wszędzie panuje anarchia i nierząd. Prawo utraciło swój autorytet, a jego ciągłe zmiany potęgują narastający chaos.
Każdy obywatel kieruje się własnymi zasadami i interesami. W najtrudniejszej sytuacji znajduje się zaś drobna szlachta i ziemianie, którzy, mimo że posiadają zaledwie dziesiątą część ziemi w kraju, są nieustannie narażeni na sądy i egzekucje ze strony możnych sąsiadów. Niejednokrotnie muszą opuszczać swoje domy i wraz z rodziną udawać się na służbę do bardziej majętnych dworów. Poeta jest przerażony tym stanem rzeczy, ma bowiem świadomość, że jeśli społeczeństwo się nie zmieni, Polska zginie.
