Makbet to główny bohater dramatu. Jako waleczny i odważny rycerz dowodzi wojskiem szkockim w wojnie z Norwegami.
Z początku Makbet odznacza się typowymi dla rycerza cechami takimi jak odwaga, honor, walecznośc, lojalnośc wobec króla. Stanowi przykład dla innych żołnierzy, to jemu Szkocja zawdzięcza zwycięstwo. Losy Makbeta zmieniają się wraz ze spotkaniem trzech czarownic. Wiedźmi przedstawiają rycerzowi wspaniałą przyszłośc, jaka go czeka. Makbet początkowo nie wierzy czarownicom, jednak gdy dowiaduje się, że część przepowiedni dotycząca nowego tytułu tana Kawdoru spełnia się, zaczyna poważniej traktowac ich słowa. Banko jako trzeźwo i logicznie myślący człowiek odradza przyjacielowi jakiekolwiek rozmyślanie na ten temat.
Dni mijają, Makbet obdarowany przez króla zamkiem Inverness wiedzie szczęśliwe życie z żoną. Po pewnym czasie żona dowiedziawszy się o przepowiedni namawia męża do zbrodni, która i jemu już wcześniej przyszła na myśl. Waha się jednak, ponieważ ciężko i długo pracował na zaufanie i szacunek jakim go wszyscy darzą. Po długich namowach ulega w końcu żonie i od tego momentu zaczyna się koszmar tej rodziny. Makbet po dokonaniu zbrodni poskradał zmysły. Zaczął miewac przywidzenia i popadł w obłęd. Wszędzie widział krew i ducha zmarłego króla. Jego stan znacznie się pogorszył po dokonaniu kolejnej zbrodni. Zlecenie zabójstwa przyjaciela pogrążyło go zupełnie. Przeganiał duchy, krzyczał, wymachiwał rękoma, a gdy stan ten przechodził tłumaczył wszystko chorobą z dzieciństwa. W końcu postanowił spotkac się ponownie z wiedźmami. Te uspokoiły go nieco mówiąc, iż nic mu nie grozi dopóki Las Birnam nie podejdzie pod okna jego zamku, a także, że nie zginie z ręki osoby zrodzonej z kobiety. Zwróciły również uwagę na kolejną osobę, która swoimi domysłami może zagrażac nowemu królowi. Z tego też powodu Makbet postanawia zabic Makdufa. Jest jednak pewny siebie i nie waha się już przed niczym. Decyduje się na despotyczne rządy. Wiadomośc o ucieczce Makdufa do Anglii skłania go do wykonania wyroku na rodzinie uciekiniera. Ta kolejna zbrodnia wpływa negatywnie na żonę Makbeta. Postanawia jednak nie zwracac uwagi na jej obłąkanie i dalej sprawowac rządy silną ręką. Wkrótce dowiaduje się, że siły angielkie zdecydowały się pomóc Makdufowi i zebrały się wraz z panami szkockimi w pobliżu Lasu Birnam. Makbeta zaniepokoiła ta wiadomośc, wspomniał jednak słowa czarownic i postanowił przywdziac zbroję i stanąc do walki. Strach ogarnął go w momencie kiedy żołnierze ukryci pod gałęźmi drzew z ów lasu zaczęli zbliżac się do murów zamku. Dalsza część wróżby zaczęła się spełniac. Makbeta mimo to nadal pocieszała myśl, że nie zginie z nikogo zrodzonego z kobiety. Dalej był nieugięty w swych działaniach i nawet wieśc o śmierci obłąkanej żony nie zbiła go z tropu. Walczył dzielnie do momentu, w którym dowiedział się, że Makduf nie przyszedł na świat w sposób naturalny. Wiedział już jaki los go czeka. Wiedział, że zginie z rąk Makdufa. I tak też się stało. Nikt nie żałował tyrana, poddani cieszyli się, że nastąpił koniec despotycznych rządów. Zapamiętali Makbeta jako zdrajcę i okrutnika.
